DE POSITIEVE VIBES WAREN IN OVERVLOED

Onze vriendschap samengevat in één foto. 

'Kijk moeilijk'

Donderdag was een bovengemiddeld mooie dag. Niet alleen omdat het stralend weer was maar ook omdat er goed nieuws kwam, ik kon genieten van Rotterdam, ik pizza at en heb heel veel heb gelachen. Na maar vier uurtjes les en twee uur nakomen (badass with a good ass) waren de plannen nog steeds een beetje vaag. Het enige wat we wisten is dat we in de zon wilden liggen en vanavond bij Tim langs zouden gaan die zeer waarschijnlijk geslaagd was. Uiteindelijk hakten Veerle en ik de knoop door: we gingen naar de Kralingse plas en zouden daarna ergens pizza gaan eten. Het was dus zo'n 25 graden en omdat we ons al voorbereid hadden op dit plan hadden we allebei onze bikini's en handdoeken bij ons. Na een super charmante bikini omkleed party op het damestoilet op school stapten we op de fiets. Of eigenlijk stapte Veerle op de fiets en sprong ik achterop want ik ben die ene vriendin die altijd achterop moet omdat ze zelf geen fiets heeft (ik heb wel een fiets maar kom er niet mee naar school, om verdere verwarring te voorkomen). We maakten een tussenstop bij de Albert Heijn. Rende naar binnen voor stokbrood, aardbeien, popcorn en DubbelFris en sprongen weer op de fiets.

 Ik vind het zo heerlijk hoe je in Rotterdam in 10 minuten van 'stad' naar bos kan gaan. Toen we ons settelden bij het water was Veerle vastberaden om te gaan zwemmen maar ik voelde haar plannen nog niet helemaal. Totdat ze me meesleepte naar het water en we er uiteindelijk allebei in renden. Tot we na een paar meter bij iets wat leek op zeewier kwamen en eigenlijk alleen nog maar gilden 'WAT IS DIT, WAT IS DIT?' Uiteindelijk gleden we van de glijbaan die midden in het water stond en trokken een baantje naar de steiger. Het water was niet koud, wel vies, maar niet koud. Dat ik de volgende dag spierpijn had in mijn benen van die tien meter zwemmen neem ik maar voor lief. Het feit dat we konden zwemmen was heerlijk. 

Daarna droogden we op in de zon. Plette een verdwaalde aardbei met m'n rug en kreeg het verlossende bericht dat niet alleen Tim maar ook een andere vriend, Tobias geslaagd was én allebei havo mogen gaan doen. Wat betekent dat we nog twee jaar met ze op school zitten, samen op edureis gaan en tegelijk examen doen. Dat heerlijke nieuws zorgde voor intens goede vibes waardoor ik niet kon stoppen met lachen. Daarna kreeg ik nog een telefoontje van een andere vriendin die ook geslaagd was met allen maar zevens en achten. Het was allemaal even machtig mooi. Vincent kwam nog even langs, we maakten een paar foto's die allemaal leken te lukken. Het licht was mooi, Vincent heeft z'n nieuwe profielfoto gevonden en Veerle kreeg een hand in d'r gezicht, prachtig. 

 Om half zes besloten Veerle en ik dat het tijd was voor pizza. We hadden het adres van de dichtstbijzijnde Domino's opgezocht en gingen met Veerle's bijna lege telefoon op speurtocht. Ik bleek niet zo goed te zijn in kaartlezen waardoor we een paar keer verkeerd reden en uiteindelijk uitkwamen bij Blaak. We stopten nog een keer snel bij Albert Heijn voor examencadeau's (a.k.a. chocola) en kaartjes en besloten toen dat als we toch bij Blaak waren net zo goed meteen naar Happy Italy konden gaan. Helaas zat de Happy Italy zo bizar vol dat het een pizza bij Vapiano werd. Net zo lekker. Ondertussen werd ik weer gruwelijk gelukkig omdat we door Rotterdam fietsten en ik Rotterdam zo verschrikkelijk leuk vind. Ik werd zo gruwelijk gelukkig van het spontane idee van pizza bij Vapiano. Ik werd zo gruwelijk gelukkig van de onafhankelijkheid die ik voelde omdat ik gewoon even pizza kan eten op het terras zonder m'n moeder om financiering te vragen (ik verdien tegenwoordig geld en het is een prachtig concept). We genoten van de zon, ice tea en pizza Salame. Ondertussen schreven we kaartjes voor Tim en Tobias met de meest flauwe teksten (alles behalve een felicitatie met hun diploma) en stippelden we de route naar Tim's huis uit. Onderweg naar Tim reden we nog drie keer verkeerd, werd ik letterlijk bijna platgereden omdat ik het stoplicht negeerde (ik ben echt een gevaar op de weg) en vloog de ketting van Veerle's fiets waardoor we het laatste stuk moesten lopen. Eindelijk aangekomen was ik moe maar voldaan. Ik genoot van m'n vrienden en hun stomme grappen. Moe, moe, moe kwam ik om half 11 thuis. Moe maar zielsgelukkig. De positieve vibes waren in overvloed.