DE NIET GEPLANDE BOEKREVIEW

Het is gebeurd. Dat gene waarvan ik dacht dat het me niet zou overkomen gebeurde toch. Opeens. Ik liet m'n telefoon vallen zoals ik 'm wel drie keer per dag laat vallen. Hij viel plat op de grond, zoals dat bijna altijd gebeurd. 'Vast niks aan de hand' dacht ik. Totdat ik 'm oppakte en omdraaide en er zeg maar best wel een dikke barst in zat. Best wel een hele flinke all over het scherm. Zo eentje waardoor ik sommige teksten niet goed kan lezen, ik de tijd niet kan lezen als m'n telefoon ontgrendeld is en m'n Instagram beleving niet optimaal is. Ik realiseerde me niet hoe naar zo'n barst is tot dat ik die avond m'n berichtjes probeerde te beantwoorden en de helft niet kon lezen. Mijn telefoon is al zo vaak gevallen zonder enige schade dat ik begon te geloven dat er een soort zegen op me rustte en het nooit mis zou gaan. Niets bleek minder waar te zijn, ik had niet zo vroeg moeten juichen.

Maar goed, dit zijn natuurlijk ontzettende first world problems. Ik wilde het even hebben over belangrijke wereldzaken. Ik kocht een paar dagen geleden Anna Nooshin's eerste boek: On Top. Grapje, nog steeds geen wereldzaken maar wel hetgeen waar ik het over ga hebben, Ik heb het boek inmiddels uitgelezen en was eigenlijk niet van plan om er een uitgebreide review of iets dergelijks over te schrijven omdat:

A) Dat totaal niet past bij de content van m'n blog, die is namelijk behoorlijk willekeurig met voornamelijk stukjes over m'n eigen leven en laat On Top nou compleet niet over mijn leven gaan (surprising). 

B) Ik dan het boek zou moeten lezen met de druk in m'n hoofd dat ik een mening moet vormen en bepaalde stukken moet onthouden om ze later uit te lichten. 

Maar as you can see ben ik hier toch iets aan het schrijven wat op een boekreview begint te lijken dus misschien doe ik dat dan toch. Want ik moet toch even iets kwijt over dit boek.

Laat ik maar meteen met de deur in huis vallen: Het viel een beetje tegen. Anna was de laatste tijd een beetje m'n girlcrush en ik keek met veel plezier haar vlogs en andere video's. Omdat ze me zo fascineerde wilde ik graag haar boek lezen maar ik heb nu zo'n ander beeld van d'r dat ik het misschien beter niet had kunnen doen. Ten eerste vond ik dat er iets te weinig samenhang in het boek zat; Je begint met Anna's jeugd waarna je opeens allerlei tips voor ondernemen op je bordje krijgt om vervolgens weer te kletsen over Anna's kijk op liefde. Het was een beetje alsof ze een lijstje met onderwerpen had wat ze helemaal af moest werken en vervolgens in willekeurige volgorde in het boek heeft gestopt. 

Bovendien vond ik dat Anna iets te onaardig was over mensen die 'pieken' op de middelbare school. Ze zegt het leuk te vinden dat mensen die op de middelbare school succesvol waren nu thuis zitten met twee kinderen en hun tijd doorbrengen op Facebook. Het kwam op mij echt over alsof er geen enkele kans was dat je later succesvol wordt als je op de middelbare school 'piekt'. 'Piekt' als in veel vrienden hebben en naar feestjes gaan. 'Populair' zijn dus. Nou moet je met die term sowieso niet bij mij aankomen want ik kan een betoog van twee dagen houden waarom dat woord niet gebruikt zou mogen worden of je in elk geval niet bezig zou moeten houden. Ik vond dat Anna wel iets aardiger had mogen doen over mensen die 'pieken' op de middelbare school. Tuurlijk is het zo dat als je niet piekt op de middelbare school je daarna succesvol kan worden. Maar dat is ook niet gegarandeerd. Net zo min als het gegarandeerd is dat 'piekers' succesvol worden. Volgens mij heeft je gedrag in je tienerjaren helemaal niets te maken met de verdere uitvoering van je toekomst en dromen. 

Begrijp me niet verkeerd, ik vind Anna nog steeds een topwijf. Ze is letterlijk met niets gestart en mag trots zijn op de succesvolle onderneming die ze nu heeft. Ik had misschien iets anders van het boek verwacht, iets meer over haar persoonlijke leven. Iets meer sappige verhalen en iets minder praktische tips. Ondanks dat, kon ik moeilijk stoppen met lezen en heb ik voor het eerst sinds tijden weer een boek achter elkaar uitgelezen, en dat voelde heerlijk. Anna is het levende bewijs dat je dromen werkelijkheid worden als je er hard voor werkt en dat is een inspirerend verhaal.  Bovendien heeft Anna me een boekreview laten schrijven terwijl ik dat helemaal niet wilde en dat is ook een prestatie an sich.