SLEEP IS FOR THE WEAK

Dit weekend was drúk maar alleen maar leuk. Ik ben van vrijdagochtend acht uur tot zondagavond twaalf uur onderweg geweest en in de tussentijd maar twee uurtjes thuis geweest. Er stonden alleen maar leuke dingen op de planning dus dan is het niet erg om zo druk te zijn. Hierbij een verslag van dit veel te fijne weekend. 

Het begon dus vrijdagochtend al. Ik had vrijdag geen les maar nam in plaats daarvan deel aan het schoolhockeytoernooi. Waar de meeste andere teams op dat toernooi al weken bezig zijn met voorbereidingen treffen, was ons team een bij elkaar geraapt zooitje dat de middag ervoor haar eerste training had gehad. Dat maakte het geheel niet minder leuk, naar mijn mening hadden we namelijk het allerleukste team wat er op die hockeyclub rond liep. Even een paar redenen waarom ons team het leukst was:

1. Omdat we weinig van het toernooi verwachtte voelde je totaal geen prestatie druk. We hadden meiden in ons team die nog nooit gehockeyd hadden dus het kon altijd nog erger (no offense, Marolise. You were fab). Daardoor speelde je juist lekker en als je een foutje maakte werd het helemaal prima opgevangen.

2. Die foutjes werden zelfs zo goed opgenomen dat we begonnen te juichen bij ieder tegendoelpunt. We deden niet mee om het winnen, je merkt het. 

3. We hadden onze zelf bedachte codetaal waarbij we bij iedere bal die uitgenomen moest worden heel hard '48D' of een andere willekeurig nummer over het veld schreeuwde, alsof het hele team dan wist wat ze moest doen. Naast dat het gigantisch grappig was zorgde het ook nog voor verwarring bij de tegenstander en dat was toch een mission completed. 

4. We hadden een stuk of zes bellenblaaszwaarden bij ons waarmee we ons iedere pauze prima vermaakte. Niet alleen om bellen mee te blazen maar ook om mee te zwaardvechten of uitgebreide fotoshoots mee te houden.

5. We werden uiteindelijk derde van de poule in plaats van vierde (wereldprestatie).

6. Er werd vooral heel veel gelachen, en dan vind ik alles al prima. 

 Het toernooi was enerzijds dus niet zo'n succes, anderzijds was het fantastisch. Ik heb in elk geval genoten. 

Na de hele middag hockeyen ging ik naar Thirza die me onverwachts mee sleurde naar de kapper (het was eigenlijk mijn eigen plan maar ik had er even niet op gerekend dat we het ook nog echt gingen uitvoeren). Daar liet ik meer dan alleen de puntjes van mijn haar afknippen maar daar hebben we het een andere keer nog wel over. Die avond aten we ijsjes en genoten van de zonsondergang.  Zaterdag speelde ik twee hockeywedstrijden, na ook nog twee hockeytrainingen op donderdag en een toernooi op vrijdag was ik wel even helemaal klaar met hockeyen. Uitgeput en met een lichaam dat aan alle kanten pijn deed kwam ik thuis. Maar het feest dat weekend heet was toen nog niet afgelopen, eigenlijk begon het pas.

Want na een snelle opfris ronde stapte ik weer in de trein naar Rotterdam voor een verjaardagsfeestje. Het was nog even de vraag of we het adres ooit zouden vinden maar dat kwam gelukkig al snel goed. Na een gezellige avond met vrienden bracht ik de nacht samen met Veerle bij Julia door. Daar sliep ik (op de grond)(nee, niet echt. Julia is best gastvrij) omdat we de volgende dag Julia's verjaardag zouden vieren. Dat was ook weer een gezellig gebeuren met vooral familie maar ook een klein groepje vrienden. We zaten lekker in de tuin, aten hamburgers en soepjes. Rond een uur of vier was het tijd voor de laatste sociale gelegenheid. Mijn ouders hadden weer een date gepland met hun 'kookclubje' en ik ga altijd graag mee. Eens in de zoveel tijd koken ze lekker uitgebreid met vrienden en tafelen we lekker lang. We zijn dan ook weer van zes tot twaalf met eten bezig geweest. Het was hartstikke gezellig maar ik was blij toen ik om twaalf uur eindelijk mijn bed in rolde. Ka-pot. Weekenden zijn wel om uit te rusten en zo, maar daar ben ik nog niet zo goed in geloof ik. Je moet toch wat als je jong bent. Sleep is for the weak.