THE SCRIPT, YOU WERE AMAZING



I'M STILL ALIVE BUT I'M BARELY BREATHING. En niet omdat ik zo heartbroken ben of aangereden door een bus, nee ik ben een beetje dood omdat vrijdagavond de beste avond van het afgelopen jaar was. Vrijdagavond stond ik namelijk, samen met een paar duizend andere mensen, bij The Script! En wowwowwow het was zó vet! Ik was nog nooit eerder naar een echt concert geweest en dit was zeker wel een hele goede ontmaagding. Het concert vond plaats in de Ziggodome en ondanks dat we plekken op de achterste ring hadden was alles super goed te zien. We waren met een groep van 7 meiden maar onze plekken waren opgesplitst in twee groepen die allebei aan de andere kant van het stadion zaten. Dat mocht de pret niet drukken want HALLO THE SCRIPT. Ik heb de hele avond gedanst en zóveel en zó vals en zó hard meegezongen. Ik ben inmiddels al twee dagen helemaal schor en kan nauwelijks praten. Gister viel m'n stem regelmatig helemaal weg en als ie er wel was klonk ik als een stervende vogel. Vandaag klink ik als Mickey Mouse, ik krijg alleen maar hoge tonen uit m'n keel. Het is vreselijk irritant maar het was het zó waard. De show zat fantastisch in elkaar, élk nummer was leuk (ook de nummers die ik normaal gesproken liever skip) en alles klonk goed. Uhm, ja het was gewoon heel erg leuk en indrukwekkend en ik voelde me zo volwassen en zelfstandig en ik heb zo gelachen en ik heb leuke vriendinnen en ik was gewoon heel even heel gelukkig.

Ik vergeet altijd even dat weekenden zijn om uit te rusten, en hoewel ik me had voorgenomen om zaterdag vooral niet te veel te doen stonden er opeens wel drie (!) hockeywedstrijden op de planning. Gelukkig verviel er een wedstrijd waardoor ik weer rustig kon ademhalen. Helaas stond mijn eigen wedstrijd al om 9 uur 's ochtends op de planning, dat is dus veel te vroeg. Zonder stem en met een flinke energiedip (ik had met alle gemak een dutje kunnen doen op dat veld) begon ik aan de wedstrijd, het ging allemaal wel redelijk, we verloren met 7-0 maar we hadden niet anders verwacht want we staan laatste in de poule en we speelden tegen de nummer 1 (en we verliezen zeg maar elke wedstrijd, het went). De tweede wedstrijd was pas helemaal aan het eind van de dag, wat lunchbreak bij mij thuis betekende samen met Thirza. Na twee uurtjes rust stapten we weer op de fiets naar de hockeyclub. Met lichte doodsangst begon ik aan deze wedstrijd omdat we met een heel nieuw team meespeelde en het voor hun een belangrijke wedstrijd was. Deze wedstrijd eindigde in 2-2, met een spannende en vrij heftig einde. Om half 9 kwamen Thirza en ik pas thuis en na een douche en avondmaaltijd doken we meteen ons bed in. The Script zing dat The energy never dies maar de energy was toen toch echt even op.

En nu is het uit met de pret voor de komende twee weken, tijd voor toetsweek. Gelukkig staan er na de toetsweek ontzettend veel leuke dingen op de planning dus ik leef geen uitzichtloos bestaan. 


Reacties

Populaire posts