KUS VAN JE ZUS #4

Lieve Maud,

Marco Borsato is altijd al een dingetje geweest in onze familie. In de auto tijdens vakanties luisteren we heel veel naar Marco, ik kan dan ook bijna alles meezingen. Jij bent nog veel erger, jij luistert áltijd naar Marco. Ook wanneer we niet op reis zijn, altijd heb je Marco's nieuwste albums aan staan en dankzij jou heb ik die ook vaak genoeg gehoord. Samen met Claire ging jij niet al te lang geleden naar z'n concert en toen Lotte mij mee vroeg naar Marco moest ik meteen aan jou denken. Als jij niet aan de andere kant van de wereld had gezeten had ze jou meegevraagd en het voelde bijna als mijn plicht om deze avond mee te maken in jouw plaats, for the love of Marco. Het was een hele fijne avond, Marco zong lekker veel oude nummers, z'n greatest hits, de nummers die wij het hardst meezingen op de achterbank. 'Afscheid nemen bestaat niet' kon niet ontbreken. Ik moest aan je denken want dat is het nummer, hoe cliché ook, dat in m'n hoofd zat in de weken rond jouw vertrek. Afscheid nemen bestaat niet heeft Marco me altijd geleerd maar afgelopen zomer leerde ik iets heel anders. Afscheid nemen bestaat wel en it totally sucks. Iedereen zong het nummer mee, er stonden 15.000 mensen te liegen daar in de Ziggodome. Marco brengt het heel mooi maar afscheid nemen bestaat wel en op het moment dat Marco stil viel en het publiek de tekst nog één keer zong werd ik daar weer even aan herinnerd. En aan dat ik je mis. En aan dat we de volgende keer samen moeten gaan. Want het was niet helemaal af zo. Marco zonder Maud is als m'n natuurkunde huiswerk; niet helemaal af.