GEBUNDELDE GEDACHTEN

18-11-15
Dat ik groot fan ben van Jack Garrat's Worry zal jullie niet onbekend voor komen. Ik had pas zin in wat Jack Garrat-ish muziek en besloot om een paar willekeurige nummers van 'm aan te zetten. Worry ontdekte ik via een vriend maar ik had me verder nooit echt verdiept in Jack's muziek. Het is geen muziek waar ik altijd naar luister maar er is iets met die sound, dat dreigende, wat ik heel erg fijn vind. Hetzelfde gevoel krijg ik bijvoorbeeld bij Florence + the machine. Toen ik een paar van zijn nummers luisterde ontdekte ik Weathered, weer zo'n dijk van een nummer. Dit is van die muziek die je op vol volume moet luisteren, het liefst in totale duisternis. Dit is muziek die ik zou luisteren als ik heel erg boos, verdrietig of gefrustreerd ben (dat gebeurd alleen niet zo vaak, gelukkig). Dit is muziek die je heel even je gedachten uit laat zetten en je voor een moment niets laat voelen. Heerlijk vind ik het.

21-11-15
Dat je soms zo'n vreselijke zin kan hebben om verliefd te worden. Veel mensen in mijn omgeving hebben een relatie en hoewel ik niet wanhopig ben, ik ben immers pas 16, doet dat een mens wel verlangen naar iets soortgelijks. Als ik zie hoe gelukkig je kan zijn in een relatie, als ik denk aan Julia in de eerste weken van haar relatie. Hoe zij als een blije puppy door het leven ging, hoe ze constant giechelde, hoe vrolijk ze dag in, dag uit was. Zoiets gun je iedereen en dus ook jezelf. 

27-11-15
M'n hoofd voelt zoals m'n benen na een intensieve hockeywedstrijd. Moe, ultiem belast, onwillend. Het is bijna toetsweek en ik heb al twee dagen niet veel andere dingen gezien dan m'n schei- en wiskunde boeken. Ik hou van het controleerbare van exacte vakken maar het oneindige oefenen van sommetjes maakt m'n hersenen moe. Ik heb zoveel nagedacht en uitgerekend. Het wilt gewoon even niet meer. Ik vind het genoeg voor vandaag, ook al ben ik nog lang niet klaar.

Ondertussen kan ik het niet helpen dat Youth- Daughter al drie dagen in m'n hoofd zit. Een nummer dat ik vorige week in een acoustic-playlist op Spotify ontdekte. Het is zo heerlijk rauw en één bepaalde tekst blijft zich herhalen op de achtergrond van m'n gedachten.
'And if you're still breathing then you're the lucky ones, cause most of us are heaving through corrupted lungs.
And if you're still bleeding you're the lucky ones, cause most of our feelings they are dead and they are gone.
And if you're in love then you're the lucky one, cause most of us are bitter over someone.'
Dit waren teksten die me even stil zette toen ik ze voor het eerst hoorde, omdat ze binnenkwamen. Ik luister een heleboel muziek, zeker tijdens het leren maar 90% daarvan gaat langs me heen. Die ene tekst die wel binnenkwam bleef ook meteen drie dagen hangen and still counting.

28-11-15
Terwijl ik eigenlijk moet leren betrap ik mezelf erop dat ik heel de tijd zit te denken aan plaatsen en momenten waarop ik op dit moment liever zou zijn. Ik probeer constant aan de realiteit van de toetsweek te ontsnappen en bedenk me nog een keer hoe graag ik nu op wintersport wil. Dit is niks voor mij want ik houd van het leven en probeer altijd te genieten van het moment. Natuurlijk kijk ik ook weleens uit naar de leuke dingen die er aan komen maar voor m'n gevoel heb ik nooit eerder zo bewust gewenst dat ik even niet hier, in dit moment was.

VWO 5 is een hel. Dat schoot net door m'n hoofd toen ik weer drie uur over m'n wiskunde gebogen had gezeten. Ik wist dat het dit jaar weer een stukje moeilijker zou worden maar hier was ik niet op voorbereid. De toetsweken zijn echt intens, de stof is écht ingewikkeld en zo veel. Vorige toetsweek uitte zich dat in tranen en een heleboel stres. Hoewel ik er wel toe in staat ben heb ik nu nog niet gehuild. Maar mijn hemel, wat ben ik gestrest. Ik moet nog dit, ik moet nog dat en het schiet allemaal niet op. Ik wil niets liever dan dat dit voorbij is, het liefst met een paar mooie cijfers op m'n lijst.