DO YOU EVER?

Maandag 7 december

nacht

Het is laat, ik weet dat ik eigenlijk moet gaan slapen omdat ik morgen anders een zware ochtend heb maar ik houd mezelf wakker met rondjes Instagram, zonder duidelijke reden. Het is laat, ik lig in het donker in mijn heerlijk grote bed. Het is laat en ik begin opeens te schrijven, ik weet niet waarom, ik weet niet waarom in het Engels. Ik begin opeens te schrijven:

''Do you ever sometimes think of all the people you've had a crush on but never told them? Do you ever think about all the people you secretly fellt attracted to? Do you ever think of all the people you've fallen in love with a litte bit without even knowin their name? And don't you think it's extremly sad that they will never get to hear that? That that small sign of love, that small sign of admiring dies with all the other unspoken words. Just because we are so afraid to show our souls.''

De volgende dag heb ik het uitgetypt en het het internet op geholpen. Gewoon omdat ik het fijn vind om m'n gedachtegang te delen. Ik heb er geen spellingcheck over heen gegooid, ik heb er nauwelijks over na gedacht. Ik wilde het gewoon delen. 

Dinsdag 15 december

ochtend

Dat je soms echt zin kan hebben om uit bed te springen. Wanneer ik net (en dan praat ik over de eerste drie minuten) wakker word moet ik er niet aan denken. Dan lijkt elke taak die ik vandaag moet uitvoeren onmogelijk en uiterst vermoeiend. Maar wanneer ik mezelf wat tijd geef om op te starten, een rondje Twitter en Instagram maak, klaren die donkere wolken in m'n hoofd op. Op een goeie dag word ik zelfs excited voor de dag, blij om te leven. Dan stap ik met plezier m'n bed uit. Zin om een fijne outfit aan te trekken en m'n nieuwe rode lipstick op te doen. Zin om me te haasten naar de trein, zin in het fietstochtje naar het station. Zin om te leven.

Avond

Als ik jullie één levensles mag geven is het wel dat je je gevoelens op moet schrijven. Niet in de minste plaats omdat het ontzettend oplucht. Het helpt voor mij in elk geval heel goed om alles wat door m'n hoofd rent op een rijtje te krijgen. Maar ook omdat het echt heel erg interessant is om over je eigen gevoelens van een paar maanden/ weken/ dagen geleden te lezen. Als je een gevoel opschrijft op het moment dat het je echt bezig houdt heb je de puurste herinnering. Vaak denk je nog wel te weten hoe je je in periode X voelde maar ik heb gemerkt dat het terug lezen wat je in die periode hebt geschreven soms best wel schokkend is. Dat je dan echt weer kan voelen wat je in die tijd voelde. Dat je dan weer merkt hoe sterk een gevoel was. Dat is informatie die je anders, of je het nou wil of niet, zou vergeten. Nou is dit voor mij natuurlijk makkelijk gezegd. Ik vind het fijn om te schrijven en doe het graag in m'n vrije tijd. Je hoeft niet zoals ik alles op het internet te gooien (al publiceer ik ook een heleboel van wat ik schrijf niet). Maar neem een notitieboekje en schrijf soms gewoon eens op wat je voelt. Je rauwste gevoelens, gewoon wat in je opkomt, recht uit het hart. Al is het maar om het na een paar weken terug te lezen en te ontdekken dat je echt vooruit bent gegaan, dat je er mee hebt leren leven of dat je jezelf er over heen hebt weten te zetten. Het helpt je relativeren en is bovendien over 20 jaar waarschijnlijk hilarisch om te lezen. 

Woensdag 16 december

Ik bedenk me dat ik jullie nooit duidelijk heb verteld wat de gedachte achter deze gebundelde artikelen is. Er schieten op een dag duizenden gedachten door m'n hoofd en soms voel ik de behoefte om ze op te schrijven, omdat dat dus bijvoorbeeld oplucht. Vaak zijn die stukjes gewoon niet lang genoeg om er een heel artikel om heen te bouwen. Bovendien ben ik niet zo lang van stof en meer van het grote stappen, snel thuis. Mijn telefoon vult zich dus met korte stukjes tekst die ik best op mijn blog zou willen publiceren maar die simpelweg te kort zijn om ze zomaar los te delen. Daarom besloot ik om ze in deze dagboek-achtige vorm te delen, zoals we de laatste tijd op wel meer blogs zien gebeuren. Ik vind het heel fijn. Vooral in periodes waar ik niet echt aan schrijven toe kom of gewoon uit de blogflow ben. Ik schrijf altijd maar niet altijd stukken die geschikt zijn voor m'n blog. Dat zijn ze op deze manier wel en dat is fijn. Een fijne manier om met regelmaat en teken van leven te geven en hopelijk voor jullie ook leuk om te lezen.