WILLEKEURIGE LIFE-UPDATE

Oké, het zit dus zo. Maandag begint de eerste toetsweek van dit jaar en dus zat ik deze week al met m'n neus in de boeken. Maandagmiddag dacht ik nog bij mezelf 'Ik vind vast wel ergens een gaatje om een artikel te tikken.' Maar dit was oprecht zo'n week die keihard aan me voorbij vloog en ik weet niet zo goed hoe maar toen was het opeens al vrijdagmiddag. Toen was het opeens al vrijdagmiddag en lag ik ziekig in bed. M'n lichaam besloot me grieperig en met koorts de dag door te laten gaan. Veel slechter viel dat niet te timen geloof ik want met de toetsweek én een reisje naar Manchester voor de deur was het laatste waar ik tijd voor had ziek zijn. Goed, vrijdagmiddag werd er dus ook geen blogje getikt en toen werd ik vanmorgen wakker met een berichtje van Hester dat er nu toch echt wel iets op m'n blog moest verschijnen was het eerste wat ik dacht: 'NIET ZEGGEN NIET ZEGGEN NIET ZEGGEN.' Ze had dus gelijk. Gelukkig heeft de koorts plaats gemaakt voor heel veel hoesten en met hoest kun je wel schrijven. Dus lang verhaal kort, hier ben ik weer, It's been too long. 

Die eerste toetsweek is gelukkig geen hele intense, ik heb maar zes toetsen waarvoor ik voorbereidingen moet treffen en dat kan veel erger. Vooral scheikunde is een blok aan m'n been want ondanks dat ik daar al flink wat uren heb ingestoken maak ik nog steeds veel fouten. Ik geloof ook niet dat ik daar echt een mooi cijfer voor ga scoren deze periode ook al mag ik de hoop nog niet opgeven van mezelf. Het is bijzonder fijn om te weten dat deze toetsweek niet bij Happy Italy (as usual) maar in Manchester wordt afgesloten. Vrijdag vliegen we aan het eind van de middag naar Manchester om daar vijf dagen te verblijven, de toerist uit te hangen en aan ons Engels te werken. Want dat is waarom we daar zijn, met een groep van zes leerlingen zijn we proefkonijnen voor een profielwerkstuk. Het is een hele fijne groep mensen, de sfeer is nu al goed en ik ben mega excited (niet zo excited als Julia want die heeft d'r koffer al deels ingepakt maar ik ben excited). 

Verder heb ik me gewaagd aan de spijkerrokjes. Ik had die dingen al lang op het oog en gisteren heb ik er eindelijk één gekocht. Daarbij kocht ik ook nog een beige aviator-jacket met wollen voering en het ziet er allemaal lekker sixties/ seventies uit (ik quote Vera: ''Dit is zó retro') en ik voel me net Diana Leeflang maar dat is niet erg want naar mijn mening ziet zij er altijd top uit. 

En het was deze week Nationale broers en zussen dag en ik kreeg al een appje van m'n zus met de tekst 'Waar blijft m'n Intagramfoto?' Ze had natuurlijk gelijk en dus ging ik op zoek naar een leuke foto. Ik raakte verzeild op haar Instagrampagina en toen ik al die foto's zag van afgelopen zomer en alles wat er aan vooraf ging werd ik een beetje verdrietig. Ik kreeg opeens zo sterk de behoefte om d'r even te zien. Uiteindelijk vond ik een leuke foto van ons aan het begin van onze vakantie. Bovenop een 'berg' die gebouwd was ter decoratie van het zwembad bij ons hotel. Stikbloedjeheet maar wij waren weer net als vroeger de omgeving aan het verkennen (en dan vooral op zoek naar de beste foto-spot). Toen besefte ik me niet hoe fijn dat moment was maar nu zou ik een heleboel geven om weer terug te gaan naar die dagen. Of om even naar Thailand te gaan. Helaas beide praktisch bijna onmogelijk. 

Tot zover de willekeurige life-update. 

Groetjes.