LOST MY HEART IN SAN FRANCISCO- #FF1INTHEUSA

San Francisco heeft m'n hart. Van alle steden die we bezocht hebben in Amerika heeft San Fran het meest indruk gemaakt. Ik durf het bijna niet te zeggen maar ik denk dat ik San Fran zelfs een beetje leuker vind dan New York, en dat terwijl New York echt de stad der steden is en ik het ultieme stadsmeisje ben. Ik wil niet zeggen dat San Fran leuker is dan New York, San Fran heeft gewoon meer indrukken achter gelaten. Misschien omdat New York zo overweldigend was en zoveel tegelijk dat het meer een waas is gebleven terwijl ik San Fran van begin tot eind nog scherp op m'n netvlies heb. M'n zus was ook groots fan van San Francisco en we hebben besloten dat we terugkomen wanneer we allebei 21 zijn om er dan gewoon een paar weken te spenderen. Wat San Fran zo leuk maakt? Het is super Europees en daar had ik wel behoefte aan na twee weken Amerikaanse cultuur. Bovendien is het super kleurrijk, overal gekleurde huizen en gebouwen, pier 39 is Rocket Power in real life en je hebt strand en stad in één. Ik denk echt nog vaak met heimwee terug aan deze stad en de vlogs van Mascha en Anna were killing me (fun fact: Mascha sliep in hetzelfde hotel als ons). Oké ja, ik houd van deze stad maar wat hebben we er allemaal uitgevoerd?

Nadat we onze koffers bij het hotel hebben gedropt lopen we naar Union Square waar ook de Cheese Cake factory zicht bevindt maar daar is het belachelijk druk dus drinken we koffie bij een klein tentje aan het plein. Daarna lopen China Town in en kopen wat troep bij een paar winkeltjes. San Francisco ligt op heuvels en het is dus erg veel op en neer lopen. Het is steil, écht steil. Na een paar straten heb ik het idee dat de omvang m'n kuiten verdubbeld is. Het was uitzonderlijk warm tijdens de dagen dat wij er waren, 25-27 graden en dat is veel in San Francisco. Over het algemeen is het hier een stuk kouder omdat het aan zee ligt en er altijd een koude wind waait. De hitte en heuvels zijn heftig en op een gegeven moment schiet m'n zus in een serieuze suikerdip en dus besluiten de eerste de beste lunchzaak in te duiken voor suiker. We halen gigantische broodjes en cola's bij een leuke italiaan die meteen klikt met mijn moeder omdat ze ook een lunchroom heeft. De man is lief, de broodjes zijn groot en de zwerver die vraagt of 'ie onze augurk mag hebben ('Hey, you gonna eat that pickle?') is ronduit vermakelijk. Het leven is goed en wordt alleen maar mooier wanneer we Pier 39 oplopen. Dit ís Rocket Power. Het is zó leuk en schattig en vrolijk en ondanks dat het een beetje vergane glorie is (de fel gekleurde gebouwen zijn niet meer zo fel gekleurd) is de sfeer perfect. Misschien is het ook juist het vergane wat het zoveel sfeer geeft. We lopen langs de zeehonden die zich ophopen voor de pier en over een leuk pleintje met allerlei gekke winkeltjes en een draaimolen dus ik ben een gelukkig kind. We sluiten af bij het concert van een straatartiest die zichzelf uiterst serieus neemt en daarom super vermakelijk is. 'S avonds eten we bij de Cheesecake Factory waar we nog steeds een uur moeten wachten maar het eten en het uitzicht op het dakterras is het helemaal waard. 

Tijdens onze tweede dag in San Francisco stond er iets avontuurlijks op de planning. We gingen te fiets over de Golden Gate Bridge. De laatste keer dat we fietsen huurden op vakantie eindigde ik in het ziekenhuis met twaalf hechtingen in m'n lies dus ik was vrij angstig yet very excited. Ik wil niet zeggen dat ik heelhuids terug kwam maar er kwam dit keer geen ambulance aan te pas (en die val was gewoon een ophoping van een heleboel frustratie en schrik en grind). We huren fietsen bij een zaak waar je de prijs die je voor de huur betaalt kan gebruiken als shoptegoed bij een grote sportzaak en dus stoppen we daar halverwege, scoren wat kleding en fietsen dan verder langs het strand, richting de brug. Het is super mistig, zoals het wel vaker mistig is in San Fran. Van een afstand kunnen we de brug helemaal niet zien maar hoe dichterbij we komen hoe meer we zien en langzaam maar zeker steekt de fel oranje kleur van de brug perfect af tegen de blauwe lucht. Op de brug waait het kneiterhard maar de klim valt me alles mee. Het is gewoon zó vet om op zulke hoogte te fietsen op zo'n mooi bouwwerk dat de vermoeidheid volledig verdwijnt. Samen met Maud zing ik liedjes (This girl is on fire wordt These girls are real bikers, etc.) maar het waait zo hard dat we elkaar op een gegeven moment niet meer verstaan en afzonderlijk verder fietsen. Ik zing, ik zing keihard tegen de wind in en niemand die me hoort, ik zing, ik stop, ik zie dolfijnen zwemmen, ik maak foto's, ik geniet. Voor ik het weet staan we alweer onderaan de brug. We fietsen nog een stuk verder naar Sausolito, een dorp aan de andere kant van de brug. Het bergafwaarts fietsen vind ik een stuk minder leuk. Ik merk nu pas dat ik toch een klein trauma over heb gehouden aan het fietsongeluk vorig jaar (wat ook bergafwaarts plaats vond). Ik durf m'n handen niet van de rem te houden en de harde windstoten helpen ook niet echt mee. Ik ga vreselijk traag en gefrustreerd de berg af maar Sausolito is ontzettend schattig en lekker warm en het dus helemaal waard. We halen Fish & Chips en eten het op aan het water. Dan fietsen we weer terug, leveren de fietsen in en lopen weer langs de pier. Samen met m'n moeder en zus shop ik wat (truitjes kopen want het is KOUD opeens), we eten pretzels en gaan daarna weer naar het hotel. 'S avonds eten we bij de Thai tegenover ons hotel en hebben we een gezellige avond. We waren nog niet weg maar ik wilde alweer terug. San Fran, je hebt m'n hart.