KUS VAN JE ZUS #3

Lieve Maud,

Het was aan het eind van de derde week na je vertrek dat in de trein stapte en bij mezelf dacht: 'Zo, en nou mag ze wel weer thuis komen.' Ik had het gevoel dat je echt al een lange tijd weg was maar toen ik daar beter over na dacht werd het me duidelijk dat het nog niet eens een maand was. Ik moet zeggen dat het me nog meeviel dat ik na drie weken pas sterk het gevoel kreeg dat ik je miste. De eerste twee weken was het besef er nog niet, het was gewoon alsof je in Maastricht zat, alsof je ieder weekend weer thuis zou kunnen komen. Na twee weken zat het er wel in dat dat niet de realiteit was. Je bent echt ver weg en nog zo lang ook. 

Een paar dagen geleden zat ik in de metro onderweg naar school.  Het was weer zo'n grauwe ochtend (het regent hier al een paar weken zo ongeveer iedere dag en in het bijzonder op momenten dat ik de deur uit moet). Ik had heel veel behoefte aan een knuffel maar toen ik er over na ging denken was dat geen knuffel van mama of van Julia of Veerle, geen knuffel van Thirza, ik had gewoon ontzettend veel behoefte aan een knuffel van jou. Gewoon zo'n fijne, lange knuffel en hij moest van jou zijn. Ik denk bij steeds meer dingen die ik doe aan jou, aan hoe je zou reageren, dat je bij iedere situatie wel weer een stomme grap zou verzinnen. Ik loop bijvoorbeeld al de hele dag met een stijve nek en kan eigenlijk alleen maar met een kromme rug naar beneden kijken. Ik weet dat jij er nu al minstens drie 'De grap is over, loop maar weer normaal'-opmerkingen tegen aan had gegooid. Ik heb daar soms zo'n zin in, om even die stomme grappen te tappen. Om binnen drie minuten de slappe lach te krijgen omdat we weer iets stoms hebben bedacht. Ik wil heel even met je naar San Francisco, ik wil heel even samen liedjes verzinnen, ik wil heel even samen shooten, ik wil heel even patatjes delen, ik wil heel even samen Hollands Next Top Model kijken. Soms voel ik dat heel even. Soms wil ik dat je gewoon een dagje langskomt. Maar dat is steeds maar heel even. Daarna leid ik weer mijn leven en jij het jouwe en dan denk ik gewoon alleen maar aan dat je ook weer terugkomt en niet aan dat je weg bent en dan is heel even lang genoeg.