Lieve januari




Ik had aan mezelf beloofd om dit jaar minstens eens per maand een blogje te schrijven en het leek me zo fijn om elke maand een brief te schrijven aan de afgelopen dertig dagen. Iedere maand heeft weer iets nieuws voor je in petto en iedere maand brengt zijn eigen gevechten en plezier met zich mee. Ik ben nooit vies van een beetje reflectie en dus schrijf ik hier een brief aan januari want er zijn genoeg woorden te wijden aan de afgelopen maand.

Lieve januari,
Je had een rustige start. Als er een dag per jaar ingeruimd zou moeten zijn voor rust is het wel de eerste van januari. Om 00:01 stond ik in een woonkamer letterlijk omringd door mensen die heel belangrijk voor me zijn; familie, vrienden en vriendje. Voor het eerst kon ik het nieuwe jaar in gaan met Lars fysiek aan m'n zij. Ik gaf iedereen drie zoenen, wenste ze het beste, zong 'happy new year' van ABBA tot vervelens toe, we keken naar de vuurwerkshow die buiten afspeelde, hielden een uitgebreid dansfeestje in de woonkamer en stapten uiteindelijk op de fiets om ergens anders verder te feesten. Dit waren de eerste zes uur van het jaar. De rest van 1 januari heb ik gevuld met rust, een familiebezoekje en de start van een dagenlange Friends binge-sessie.

De januari dagen van de kerstvakantie vulde ik met werken en een kleine get-away naar Groningen. Op de laatste zondag voor het studentenleven weer zou beginnen stapte ik met Julia, Maurits en Lars in de auto naar Scheveningen. Het was verschrikkelijk weer voor een strandwandeling (ijskoud) en dus zaten we al snel aan de warme chocolademelk. Ondertussen ging de zon onder in de zee en kleurde alles vurig rood. Ik rende naar buiten om dat fijne beeld vast te leggen want iedere keer dat ik mezelf de tijd gun om naar die brandende zon te kijken ervaar ik een all is good- vrede. Wat er ook gebeurt, de zon zal altijd opkomen en onder gaan. Seizoenen veranderen, temperaturen stijgen en dalen, alles kan op losse schroeven staan maar de zon zal altijd opkomen en ondergaan. Dat beetje zekerheid relativeerde het hele zooitje van de drukke weken die voor me lagen.

Want na die bewuste zondag had ik nog drie weken 'regulier' les die werden gevolgd door een tentamenweek. De weken voor de vakantie heb ik behoorlijk genoten van mijn rust, zeg maar gerust verzuimd. Studie had toen even niet zoveel prioriteit, er waren weinig deadlines en dus genoot ik vooral van alles dat niet studie-gerelateerd was. Na de vakantie moest ik dus twee keer zo hard aan de bak om m'n hoofd weer op standje 'studiepunten' te zetten en me voor te bereiden op de tentamens. Daar kwamen nog een heleboel leuke maar drukke verenigingsactiviteiten bovenop en dus hoorde ik mezelf keer op keer zeggen 'de komende week heb ik het echt even heel druk'. Het weekend van 19 januari had ik gelukkig middenin alle drukte ingeruimd voor rust. Rust is een relatief begrip. Ik bevond me namelijk met al mijn dispuutsgenoten op een conferentie met alles zusterverenigingen van onze vereniging. Met zeventien personen in een bungalow vertoeven is niet echt mijn definitie van rust maar tijdens dat weekend was er oneindig veel ruimte om rust te zoeken bij God en te wandelen door de bosrijke omgeving, dat schepte onwijs veel orde in de chaos (maar het zoog ook liters energie want nogmaals we zaten grotendeels met z'n zeventienen in een bungalow en ik kan m'n semi-introverte karakter niet het hele weekend wegstoppen).

Na dat weekend ging echt de volle focus op tentamens (lees: stress) en daar kwam nog wat slecht familie nieuws bovenop. Voor een paar dagen voelde alles verkeerd en was ik zwaar onrustig. Ik moest zoveel en ik wilde zo weinig en alles leek alleen maar precies mis te gaan. Gelukkig ebde dat gevoel langzaam weg en dus zit ik nu al een paar dagen onafgebroken met m'n neus in de boeken. De omstandigheden zijn niet slecht, mijn huidige gemiddelden voor de vakken die ik aan het afronden ben zijn hartstikke prima. Hopelijk sleep ik met deze tentamenweek vijftien nieuwe studiepunten binnen en blijf ik helemaal nominaal rollen (want nominaal is normaal, ja toch welkom bij Erasmus). Bovendien heb ik het fantastische vooruitzicht van een week wintersport die letterlijk begint op het moment dat ik mijn tentamenblaadje inlever. Ik heb dus zeker niets te klagen. Dingen komen (gevoelsmatig) eigenlijk altijd wel weer goed, ook al is dat soms met wat gevecht. De zon zal altijd weer opkomen en aan het eind van de dag weer ondergaan.

Bedankt januari, voor je schaarse zonnestralen die voor mij precies waren wat ik nodig had.

Reacties

Populaire posts