GEEN EXCUSES
7-1-16
Ik ben even helemaal niet met bloggen bezig en vind dat eigenlijk even helemaal niet zo erg. Nu school weer is begonnen leek de druk van artikeltjes produceren me even geen goed idee. School vraagt nou eenmaal wat meer aandacht de laatste tijd en ik weet van mezelf dat ik productiever ben wanneer ik niet ook nog de gedachte aan andere schrijftaken heb. Dan wordt één van de twee vaak afgeraffeld en dat wil ik niet. Dus het gebeurd wel, het komt wel maar ik laat het even vrij. Geen druk, just when I feel like it. Zoals nu.
12-1-16
Ik ben in een rothumeur. Het is is een van die zeldzame middagen waarop ik landurig sacherijnig ben en het komt niet eens door dit vreselijke weer (misschien een beetje). Ik weet dondersgoed waardoor het wel komt maar ik wil niet dat dat de oorzaak is en daar word ik alleen nog maar meer sacherijnig van. Ik erger me aan van alles en duw iedereen die gewoon een normaal gesprek met me wilt voeren van me af. Bah nee. Ik heb even helemaal nergens zin in, tijd voor een hete douche.
15-1-16
Ik zit bij de toneelrepetitie van de Grote Avond en we doen een concentratie oefening. We hebben net met z'n allen gegeten dus is er grote chaos in de groep maar we hebben opperste concentratie nodig voor het spelen van de scènes. We moeten allemaal onze ogen sluiten en doodstil zijn. Terwijl ik dat doe word ik me steeds bewuster van m'n hartslag en ademhaling. Ik bedenk met dat je eigen ademhaling misschien wel het meest kalmerende geluid is wat je kan horen. Ik word me steeds bewuster van de rust maar tegelijkertijd ook van de stress die ik al drie dagen ervaar. Ik moet nog zoveel en er is zoveel gepland de komende week, ik lijk het even niet meer te trekken. Ik ben behoorlijk stressbestendig, met een goede planning kom je een heel eind, maar de afgelopen dagen ervoer ik bijna paniek wanneer ik aan alle taken op m'n to do/ inlever-lijstje dacht. Het is daarom dat ik dit moment van ultieme rust zo kan waarderen. Ik benut het optimaal en wanneer ik m'n ogen open ben ik volledig zen. In staat om zo in slaap te vallen. Sterker nog, ik voel me alsof ik net een dutje heb gedaan.
16-1-16
Ik schaam me een beetje want het is écht al twee weken geleden dat ik voor het laatst een blogje online gooide. I blame school. Er was gewoon even geen ruimte voor en ik wil mezelf niet dwingen tot schrijven. Wel wil ik meer schrijven, schrijven in het algemeen. Ik begin er echt steeds meer plezier in te krijgen en wil blijven oefenen. Online en offline. Er komen meer blogjes aan maar ik zeg niet voor hoe lang. Daar is het leven te onvoorspelbaar voor.
12-1-16
Ik ben in een rothumeur. Het is is een van die zeldzame middagen waarop ik landurig sacherijnig ben en het komt niet eens door dit vreselijke weer (misschien een beetje). Ik weet dondersgoed waardoor het wel komt maar ik wil niet dat dat de oorzaak is en daar word ik alleen nog maar meer sacherijnig van. Ik erger me aan van alles en duw iedereen die gewoon een normaal gesprek met me wilt voeren van me af. Bah nee. Ik heb even helemaal nergens zin in, tijd voor een hete douche.
15-1-16
Ik zit bij de toneelrepetitie van de Grote Avond en we doen een concentratie oefening. We hebben net met z'n allen gegeten dus is er grote chaos in de groep maar we hebben opperste concentratie nodig voor het spelen van de scènes. We moeten allemaal onze ogen sluiten en doodstil zijn. Terwijl ik dat doe word ik me steeds bewuster van m'n hartslag en ademhaling. Ik bedenk met dat je eigen ademhaling misschien wel het meest kalmerende geluid is wat je kan horen. Ik word me steeds bewuster van de rust maar tegelijkertijd ook van de stress die ik al drie dagen ervaar. Ik moet nog zoveel en er is zoveel gepland de komende week, ik lijk het even niet meer te trekken. Ik ben behoorlijk stressbestendig, met een goede planning kom je een heel eind, maar de afgelopen dagen ervoer ik bijna paniek wanneer ik aan alle taken op m'n to do/ inlever-lijstje dacht. Het is daarom dat ik dit moment van ultieme rust zo kan waarderen. Ik benut het optimaal en wanneer ik m'n ogen open ben ik volledig zen. In staat om zo in slaap te vallen. Sterker nog, ik voel me alsof ik net een dutje heb gedaan.
16-1-16
Ik schaam me een beetje want het is écht al twee weken geleden dat ik voor het laatst een blogje online gooide. I blame school. Er was gewoon even geen ruimte voor en ik wil mezelf niet dwingen tot schrijven. Wel wil ik meer schrijven, schrijven in het algemeen. Ik begin er echt steeds meer plezier in te krijgen en wil blijven oefenen. Online en offline. Er komen meer blogjes aan maar ik zeg niet voor hoe lang. Daar is het leven te onvoorspelbaar voor.
Reacties
Een reactie posten