FOREVER DANKBAAR


Het spijt me, maar stress is op dit moment dus nogal een main-theme in m'n leven. En omdat ik daar al over geschreven heb ga ik het nu even over iets veel leukers hebben. Ik vergeet bijna dat ik de afgelopen dagen ook een heleboel leuke dingen heb gedaan, ik vergeet bijna om daar van te genieten. 

Donderdagavond was het weer tijd voor een date met Rotterdam. Of eigenlijk een date met een paar willekeurige vrienden ín Rotterdam. Twee leerlingen van mijn school organiseerden voor hun profiewerkstuk een avond theater met een zelfgeschreven stuk. De rollen werden vervuld door andere leerlingen waaronder een paar vrienden en dus moesten we wel komen kijken. Toen Marolise vroeg of ik zin had om met hun groepje vooraf pizza te gaan eten besloot ik eigenlijk al vrij snel dat het aanbod me zeer beviel maar het misschien nog wel leuker was om het met m'n 'eigen' vrienden uit te voeren. En dus gooide ik het idee in de groep, dat werd goed ontvangen en zo kwam het dat we donderdagavond om 18:00 met z'n achten aan een grote ronde tafel bij Happy Italy zaten. Maar niet voordat ik samen met Julia en Veerle een kop koffie dronk bij onze 'stamkroeg' The Tea Lab. Onze favoriete spot in Rotterdam voor fijne koffie's en nog betere brownie's. Ondertussen gingen onze vrienden op zoek naar broeken maar het was zulk rotweer dat ze al een half uur op ons zaten te wachten bij Happy Italy voordat wij eindelijk onze gesprekken over studie's, steden en andere toekomstplannen hadden afgerond en hun kant op kwamen.

Goed, we bestelden dus pizza en pasta, aten ons weer nokkie vol, zwaaiden ondertussen een paar keer naar Hester en Marolise die twee tafels verderop zaten en vertrokken om 19:30 richting het theater, drie metrohaltes verderop. We waren gelukkig ruim op tijd en vonden een mooie plek in het midden van het intieme theatertje. Er werden dropjes rondgedeeld en vanaf het moment dat het stuk begon heb ik bijna non-stop gelachen. Er was super veel humor in verwerkt en ondanks de redelijk cliché verhaallijn was het constant leuk om naar te kijken. Bovendien rees er ontzettend groot gevoel van trots in me op toen ik Vera zag shinen op het toneel, ze speelt zo fijn, zo goed. Dat werd achteraf geuit in vele knuffels en complimenten waarna we snel in de auto stapten, met Julia bleef ik bij Veerle slapen en haar vader stond al iets te lang op ons te wachten. We ploften neer op de bank, nog steeds gevuld van de pizza en doken rond 23:30 ons bed in. Slapen deden we nog lang niet want er is gewoon áltijd teveel gespreksstof tijdens zulke avonden. Toch moesten we de volgende ochtend weer op tijd ons bed uit rollen voor een dag school. Een lange dag school voor mij, waar ik eigenlijk even helemaal geen zin in had. Mijn lessen duurde maar tot 13:50 maar die avond zou stond er een Grote Avond repetitie op de planning en daar moest ik met m'n gebrek aan slaap even zin voor maken. Dat lukte gelukkig wel en toen ik met Vera in de supermarkt stond voor wat boodschapjes voor het avondeten was m'n excitement helemaal restored.

Die supermarkt, dat was ook nog een avontuur an sich. Om de een of andere reden kregen we het voor elkaar om een uur te doen over het kopen van een avondmaaltijd. Maar als je een kwartier twijfelt over welk sapje je moet kopen (en elkaar ondertussen van vreugde omhelst omdat blijkt dat je allebei niet van tomaat houdt), je bij elke aanbieding blijft kijken omdat je het eigenlijk wilt kopen en je ondertussen ook nog al je andere vriendinnen van een avondmaaltijd probeert te voorzien, ja dan duurt een tripje naar de supermarkt al snel een uur. Toen we eindelijk terug waren op school begon de repetitie al bijna en na een paar groep-hechtende oefeningen gingen de repetities van start. Dat betekend dus een heleboel wachten en kijken als je geen grote rol hebt maar ondanks dat blijft zo'n avond toch heel gezellig. Helemaal omdat je verplicht wordt om te socializen met 'onbekenden' en dat pakt toch altijd best leuk uit. Ik ben leg helemaal niet zo makkelijk contact met mensen die ik minder goed ken maar wanneer ik dat wel doe geeft het een heel fijn gevoel van voldoening. Moe maar voldaan kwam ik dan ook thuis vrijdagavond. 

En buiten deze fijne activiteiten zijn er ook gewoon nog een heleboel andere fijne dingen die zich afspelen in m'n leven. Dat ik altijd even vergeet hoe leuk ik m'n baantje vind en vooral hoe gezellig al m'n collega's zijn. Dat ik een bril heb gekocht, niet omdat m'n ogen slecht zijn maar gewoon omdat ik ze altijd zo leuk vind staan en me intelligenter voel met. En dat iedereen in m'n omgeving daar super leuk op reageert en me complimenteert (ook die 'onbekenden' die ik drie minuten spreek tijdens een Grote Avond repetitie.) Dat ik misschien wel het beste compliment ooit kreeg van Maurits die me inschatte als een persoon die heel erg goed kan knuffelen, als je me beter leert kennen weet je hoeveel ik van knuffelen houd en hoe belangrijk ik het vind. Dat Maud bijna thuis komt en dat we bijna weer op wintersport gaan. Kras de stress weg en ik heb eigenlijk een heel er goed leven. Forever dankbaar.

Reacties

Populaire posts