De bloesemboom

Als ik ’s ochtend mijn gordijn opzij schuif tref ik weer een blauwe lucht. Ik dans voor de spiegel en trek mijn favoriete voorjaarsjurk aan. Met een bloesemboom voor m’n raam is er opeens heel veel om dankbaar voor te zijn. De zonnestralen vallen door het raam op de grond en verwarmen m’n tenen. De dag ruikt naar voorjaar. Eerst koffie, dan bidden. Langzaam opstarten. Ik heb genoeg te doen maar hoef nergens heen.

We werken aan de keukentafel temidden van twee bossen tulpen. Iemand vraagt of ik nog thee wil. Ik zeg ja zonder nadenken. Normaal moet ik daar teveel van plassen maar een WC is nu toch nooit ver weg. We peinzen over wat we vanavond gaan eten en vinden het onvoorstelbaar dat je moeder dit vroeger elke avond moest verzinnen. Voor je het weet is er weer een dag voorbij. Dit lijkt het nieuwe normaal te zijn. We zijn het alweer gewend.