NOG MEER GEBUNDELDE GEDACHTEN

(Voor de nostalgie even een kiekje uit Renessa Beach)

01-12-15

Ik ben sacherijnig. Ik wil het niet zijn maar deze bui valt niet te ontkennen. De oorzaak van deze bui kan ik wel aanwijzen: m'n wiskundetoets. Het ging niet zoals gehoopt en ik baal ervan. Wiskunde toetsen gaan nooit zoals gehoopt en dat is ontzettend frustrerend. Ik kan het wel, haal er vaak zelfs plezier uit maar zo'n toets is maar een momentopname van wat je de afgelopen acht weken gepresteerd hebt. Het voelt bijna oneerlijk dat je daar op afgerekend wordt.

Ik ben niet vaak sacherijnig en ik weet me dan ook niet zo goed een houding te geven. De enige momenten dat ik sacherijnig ben zijn vaak die 10 minuten nadat ik thuis kom. Ik weet niet waarom maar zodra ik thuis over de drempel stap ben ik even moe, pissig en niet in voor een goed gesprek. M'n moeder zegt altijd dat ik, net zoals m'n vader, even moet acclimatiseren. Even ontspannen, even de dag van me af zetten. Het is niet alsof ik boos ben om het feit dat m'n moeder vraagt hoe m'n dag was. Ik wil gewoon eerst even in m'n holletje kruipen en tot rust komen. Dan is de bui weer over. Gister was een gloriedag wat de toetsweek betreft dat kan niet de hele week zo zijn. Breathe in, breathe out. Morgen weer een dag.

02-12-15

Een onvoldoende voor scheikunde. Ik voel me kut. Dit was de toets die ik zou rocken, die voor m'n gevoel ook best goed ging. Wiskunde ging slecht. natuurkunde wordt helemaal een ramp, scheikunde zou m'n trots zijn deze toetsweek maar dat is dus even niet zo. Het voelt als falen. Ik heb er zoveel tijd in gestoken, écht m'n best voor gedaan en dan is dit het resultaat. Dat je harde werken niet beloont wordt voelt heel erg kut. Ik loop op m'n tenen maar ben nog steeds niet lang genoeg.

03-12-15

De toetsweek zit er zo goed als op, op twee niet zo belangrijke toetsen morgen na. Ik zit met m'n ouders op de ban Expeditie Robinson te kijken zoals we dat trouw iedere week doen en voel me voor heel even heel content. De tranen van gister zijn gedroogd en ik ben blij omdat er geen moeilijke toetsen meer in het vooruitzicht liggen. De komende weken staan er alleen maar leuke dingen op de planning. Ik word warm van geluk. 

05-12-15

5 december. We vieren pakjesavond met m'n familie. Mama heeft een gedicht voor me geschreven over hoe ik ben bijna altijd (onder)weg ben en dat mijn leven soms een aaneenschakeling van leuke dingen lijkt. Alle hoogtepunten van het afgelopen jaar noemt ze op. Het laat me beseffen dat ik echt heel veel leuke dingen heb gedaan en hoe gezegend ik ben dat dat kan. En dat ik zulke leuke vrienden heb waarmee dat kan en dat ik ouders heb die dat altijd supporten.