November

7 november 2023

Het is november. In mijn hoofd heb ik november gemarkeerd als de maand waarin vorig jaar alles begon te verkruimelen. Waarin barstjes scheuren werden, waarin het antwoord opeens niet meer ‘het gaat goed’ was. Twee jaar geleden was het juist de maand waarin alles begon. Toen ik begon met vallen, een heel jaar lang.

Het is november. Ik voel me goed, ik zit echt goed in mijn vel. Ik voel me meer mezelf dan ooit. En tegelijk weet ik dat ik dat de afgelopen jaren wel vaker heb gezegd. Maar goed, misschien word ik met het ouder worden ook wel gewoon steeds iets meer mezelf. En wat is jezelf zijn nou echt. Als ik mijn bachelor-docenten moet geloven bestaat er niet zoiets als een core-self. Dat is me altijd bijgebleven de afgelopen jaren, want ik denk best wel vaak dat ik mijn core-self bereikt heb. Mijn hersenen kronkelen om die gedachte heen en ik ben weer blij dat ik mijn identiteit bij God vandaan mag halen. 

Het is november. De winterdip is nog niet ingekickt, misschien komt ‘ie wel niet. Ik geniet van mijn werk, ben daar echt op mijn plek. Ik wandel, ik boks, ik beweeg mijn lichaam. Ik begrijp eindelijk wat mensen bedoelen met die endorfine rush die je kan krijgen van lichamelijke inspanning. Ik lees boeken, bijna één per week. Ik bid, ik zie vriendinnen, ik maak schoon, ik rust, ik geniet. Ik was even vergeten dat november er ook zo uit kan zien.