In het park

Toen ik gister een klein fotoverslag van de maand mei in mijn Instagram stories aan het plaatsen was (en ondertussen de eeuwige discussie met mezelf voerde of ik nou wel of niet een persoon wil zijn die maandverslagjes in haar Instagram stories post) ontdekte ik een centraal thema in vrijwel al mijn vrijetijdsactiviteiten van die maand: het park. Er waren salades in het park met taart toe bij Loos omdat het park nog een beetje te fris was. Er waren salades in het park en taart toe bij Kula omdat je daar tot de laatste seconde de zon op je gezicht hebt. Er was een picknick met Nienke op een hele ontspannen en opvallend warme zaterdag. Er waren weer zondagmiddagen waarop ik twee uurtjes met mezelf, een boek en een blikje Cola zero spendeerde op een kleedje in, je raad het al, het park. 

Ik ben gek op het parkseizoen. Gek op het beeld van stedelingen die de hitte van hun appartementen en kamers ontvluchten door met elkaar in het gras te gaan liggen. Bij het zien van mijn eigen verslag was ik vooral blij dat ik blijkbaar al zoveel uurtjes in het gras had versleten. Het bevestigde wat ik de afgelopen tijd ook wel gevoeld heb: mijn scriptieperiode bestaat uit de meest ontspannen weken van mijn hele master. 

Ik weet dat dat voor veel mensen een controversiële mening is en ik weet niet of het komt door omdat mijn andere mastermaanden zo vreselijk druk waren of omdat ik gewoon te veel vertrouwen heb in mijn eigen vermogen om een scriptie te schrijven. Links- of rechtsom was de combinatie van vrijheid (de hele week mijn eigen tijd indelen) en de milde werkdruk (hoewel ontspannen kost een scriptie wel veel tijd) een verademing. Het leven lijkt zelden zo goed en zorgeloos te zijn geweest als afgelopen weken. En ik kan niet ontkennen dat dat gevoel ook veroorzaakt wordt door mijn verliefdheid: op een hele leuke jongen, op mijn vriendschappen en op de stad. 

Vanochtend leverde ik de conceptversie van mijn scriptie in en het lang verwachte moment van spontane stress heeft zijn gezicht niet laten zien. Ondertussen is ook de periode van solliciteren en dromen over banen aangebroken. Ook daarin voel ik me ontspannen. Ik ben al bij twee droombanen de deur gewezen maar behalve even kort balen zie ik alles nog optimistisch in. De toekomst is exciting, vooral omdat ik vertrouw op de Heer.