SCHATERLACH

Een schaterlach. M'n hele lichaam ontspant. Lang geleden dat ik dit heb gevoeld. Ik kijk je aan. Nog steeds diezelfde baard, die donker bruine ogen. Je snapt niet helemaal waarom ik zo hard lach maar het irriteert je niet. Jouw ogen zijn de allermooiste die ik ooit heb gezien. Ik voel een golf van vlinders in m'n maag. Nog steeds de slappe lach.

Bedankt. Waarvoor? Voor me niet voor gek verklaren. Voor mee lachen om mijn humor. Voor meespelen in m'n rare hersenkronkels. Nog steeds de slappe lach. Zo'n heerlijk gevoel. Ik kruip wat dichter tegen je aan. Tranen in m'n ogen. Ik weet zelf niet meer waarom. Ik ben moe, nergens toe in staat. Maar nu is alles even heel goed.

Vroeger  had ik niks met bruine ogen. Liefde maakt kleurenblind. Al meer dan drie jaar verder. Je kijkt nog steeds naar me, maakt me niet uit. Je hebt me in alle staten gezien. Tranen, gelach, vermoeid, stuiterend, verloren, gevonden. Ik denk niet dat ik ergens meer ontspan dan in jouw aanwezigheid. Deze lachstuip, al m'n spieren los, het toppunt van ontspanning.