Valencia en vrijheid

Meer dan drie weken geleden alweer stapte ik samen met twaalf vriendinnen in het vliegtuig richting Valencia voor onze examenreis. Toen ik dat van tevoren aan mensen vertelde (dat we met dertien meiden een week in een huis zouden gaan zitten) kreeg ik vaak bezorgde blikken. Dertien meiden, dat zou zonder twijfel ruzie worden. Ik ben blij en best een beetje trots dat ik inmiddels kan zeggen dat al die mensen ongelijk hadden. Ik heb namelijk de leukste week ooit gehad met de leukste, liefste en grappigste groep meiden. Natuurlijk hadden wij zelf ook wel een beetje onderling gezeik verwacht maar in plaats daar van hadden we onwijs veel lol met elkaar. We verbleven in 'Villa Josefina' aan het strand van Valencia met een zwembad in onze achtertuin. Ik heb dus een groot deel van m'n vakantie met m'n ogen dicht gespendeerd. Op het strand of op een luchtbed in het zwembad. Bovenop die ultieme ontspanning kwam ook nog dat Valencia een onwijs leuke stad is. Niet te groot, niet te toeristisch en enorm veel leuke plekken om te eten of uit te gaan. Ik heb die week dus vooral in het water gelegen, broodjes pesto gegeten, gegierd van de lach, eitjes gekookt, aan m'n kleurtje gewerkt en heerlijk genoten. We verlegden ons ritme volledig, zagen de zon op komen, draaiden onze eigen afspeellijst die vooral voor de vakantie was samengesteld. Omdat ik vier vriendinnen heb die ook met een mooie camera rondliepen en we bovendien allemaal een smartphone hebben besloot ik de schone taak op me te nemen van het filmen. Dat werden een hele hoop chaotische beelden van het zwembad, geschreeuw op straat en zonsopkomst en -ondergang. Het is me gelukt om er een fijne sfeerimpressie van te maken met onze vakantie-soundtrack op de achtergrond.