Het jaar van drie keer over de kop (deel 1)

Ik mag mijn blogflow in 2016 dan wel helemaal verloren zijn ik ben absoluut niet van plan om 2017 in te gaan zonder een kleine ode te wijden aan het afgelopen jaar want terwijl er online een heleboel minder gaande was in het leven van FashionFleur belande ik offline in een soort achtbaan waarbij ik een keer of drie over de kop ging. Ik kan niet anders dan terug te blikken op het afgelopen jaar want het was een memorabel jaar op verschillende manieren.

Januari

Januari begon met een goede hoop schoolwerk want als ik iets had laten versloffen de weken voor de kerstvakantie was het dat wel (onder het motto 'Ja, maar het is bijna vakantie' kun je een heleboel dingen niet doen). De toetsweek kwam op denderend tempo dichterbij (zoals altijd eigenlijk) en ik ontwikkelde een nieuwe tactiek om mezelf wat zelfvertrouwen aan te praten. Namelijk door een bril te kopen. Niet omdat ik die nodig had of zoiets, gewoon omdat ik me intelligenter voel met een bril op m'n neus. En wanneer je je voelt alsof je redox-reacties op kunt stellen dan kun je dat ook toch? Misschien wel leuk om er bij te vermelden dat die bril ook echt effect had want de cijfers die uit die toetsweek voortvloeiden waren helemaal zo beroerd nog niet.

Januari was ook de maand waarin de Grote Avond repetities van start gingen en omdat het mijn eerste Grote Avond was, was dat allemaal erg spannend en exciting. Ik maakte kennis met de concentratie oefeningen die hetzelfde effect hadden als powernaps (fantastisch) en ik stond iedere vrijdagavond met een paar vrienden in het keukentje van onze schoolkantine in een poging om een enigszins voedzame maaltijd te creëren. Die avonden waren vol van goede vibes ook al had ik toen nog geen idee hoe leuk het toneelstuk en de hele ervaring aan het eind van de rit zouden worden.

In Januari luisterde ik bijna onafgebroken naar 'Chaos and the calm' van James Bay en dat hele album is dan ook de soundtrack van die maand voor mij. Januari was voor opstarten, precies zoals het hoort.

Februari

En toen was daar februari en februari was een behoorlijk fijne aaneenschakeling van hoogtepunten. Zeker als je je bedenkt dat het grootste dieptepunt waarschijnlijk was dat ik How I Met Your Mother uitkeek en mijn vrije uurtjes dus niet meer kon vullen met m'n lievelingsserie. Februari had een knaller van een start want op 2 februari kwam mijn zus thuis nadat ze een halfjaar in Thailand had gezeten. Zes maanden is echt veel te lang voor iemand met wie je zoveel lol kan hebben. Ik was dan ook door het dolle heen toen ze weer terug in Nederland was en ik gewoon weer stomme grappen met d'r kon maken die alleen wij begrijpen. Eindelijk kon ik weer tegen m'n sissa aankruipen op de bank en dat was een hele fijne opluchting.

Ook vond in februari ons jaarlijkse reisje naar Oostenrijk plaats waar ik voor het eerst een volle week op een snowboard stond. Dat werd hoe langer hoe leuker. Toen ik aan het eind van de week niet meer de persoon was waar de hele groep op moest wachten maar gewoon mee kwam met de rest voelde dat als een hele geslaagde missie. Het is nooit te laat om nieuwe dingen te leren en ik heb dan ook geen seconde spijt gehad van alle sneeuw die ik moest happen voordat ik vrienden werd met m'n board.

Maar februari was vooral een goede maand omdat het de maand was van de eerste dates met een zekere jongen op wie ik stiekem al een tijdje een beetje verliefd was. Dat tijdje duurde een paar van mijn vrienden te lang en dus ontstond er een plan voor een super niet nonchalante dubbeldate wat gelukkig een hele leuke middag werd en voor ik het wist nodigde die leuke jongen uit vwo 6 me uit voor een tweede date. Je kunt je voorstellen dat de hoeveelheid vlinders in mijn ingewanden zich verviervoudigden in februari en dat ik meer en meer op een grote roze wolk kwam te zitten. Helemaal toen de dates oprecht leuk waren en het aantal cappuccino's dat we samen dronken alleen maar groter bleef worden. Alles was leuk, nieuw en doodeng tegelijk en eigenlijk waren er maar weinig andere dingen die m'n aandacht kregen. Ik gaf het liever niet hardop toe maar ik was smoorverliefd.

Maart

Maart was voor studie-oriëntatie en de nodige 'help de tijd vliegt'-stres. Ik pluisde sites van verschillende universiteiten uit maar dat eindigde meestal in een scheldsessie omdat er weinig dingen zo onoverzichtelijk zijn als uni-websites en omdat er bijzonder veel informatie te vinden is waar je eigenlijk precies niks aan hebt. Goed, ik bezocht wel een meeloopdag aan de Technische Universiteit van Eindhoven, toen nog in de waan dat ik misschien wel gewoon gebruik zou maken van m'n technische vakkenpakket. Ik streepte dingen af en schreef opties op. Ondertussen probeerde ik niet in paniek te raken wanneer ik dacht aan alle afsluitende activiteiten van de examenklasser want ik vond het maar niks dat een deel van m'n vrienden binnenkort de middelbare school zouden verlaten en aan een cooler leven zouden beginnen (mix van jaloezie en nostalgie).

Maar gelukkig kon ik me al snel bezig gaan houden met, hoezee, weer een nieuwe toetsweek, Pasen en de bijbehorende verjaardagspaasbrunch van m'n zus, de tweede helft van het hockeyseizoen, een excursie naar Brussel, de Grote Avond repetities en bovenal de dates met die jongen uit vwo 6 die trouwens Lars heet. Want ja, geen van ons besloot in maart dat het allemaal wel leuk en aardig was met z'n tweeën maar dat er verder geen toekomst in zat. De dates werden een wekelijks dingetje en zo kwam het dat ik iedere vrijdagavond verslag kon doen aan m'n vriendinnen over hoe leuk het was en vooral hoe leuk hij was.

April

April was een topmaand. Misschien wel de allerbeste van het hele jaar. Dat was niet geheel onverwachts, er stonden een paar bijzonder leuke dingen gepland in April waar ik al maanden naar uitkeek maar een paar zeer zeker niet geplande gebeurtenissen zorgden ervoor dat het leven ontzettend hard naar me lachte. Zo hard dat ik het soms allemaal niet helemaal kon bevatten. In april lag ik regelmatig in bed naar het plafond te staren omdat de excitement van het leven in m'n buik kriebelde en ik er simpelweg niet van kon slapen.

In april begon het voorjaar voorzichtig en ik herinner me de zondagmiddagen die ik in de achtertuin spendeerde terwijl ik iets aan m'n huiswerk probeerde te doen. De toetsweek eindigde begin april en daarna begonnen de mentale voorbereidingen op de Grote Avond week die er aan zat te komen, de week waarin we vier avonden lang het toneelstuk op zouden voeren waar we al maanden voor aan het repeteren waren. Ik zocht mijn outfit bij elkaar, woonde de generale repetities bij en voor ik het wist was het 12 april en waren we de hele middag in het Zuidplein theater om ons voor te bereiden op wat er die avond van start zou gaan. De vier dagen die volgden heb ik bizar veel genoten. Er waren zenuwen en er werden constant liedjes verzonnen en gezongen. We hadden lol om de make-up en kostuums, er was elke dag pizza en er was veel te weinig slaap. We dansten en zongen, we namen applaus in ontvangst en lagen veel te laat in bed om de volgende ochtend weer ons bed uit te rollen en zwevend op een wolk een paar lessen te volgen. Na die lessen sprongen we weer in de metro richting Zuidplein en deden we het hele riedeltje nog een keer. De laatste dag speelde ik ook nog een schoolhockeytoernooi en gingen we ter afsluiting van het geheel uit tot in de vroege uurtjes. Ik was bijna vierentwintig uur wakker en had bizar veel gerend, geschreeuwd, gedanst en gezongen. Vanzelfsprekend belande ik in een soort coma om de volgende dag niets anders te doen dan slapen en klagen over m'n zere voeten maar vooral benadrukken dat het zo verschrikkelijk leuk was geweest. Mede ook omdat ik die hele week backstage met Lars achter de bar van de artiestenfoyer had gestaan wanneer ik niet op het podium moest zijn. Ik kreeg van alle kanten te horen dat ik straalde wanneer ik met hem was en ik kon en wilde het niet meer ontkennen. Ik zat op een enorme roze wolk van vlinders, vrienden en goede vibes en ik kwam er niet meer zo goed vanaf.

Twee dagen na de Grote Avond beleefde ik een ander hoogtepunt. Ik zat voor de zoveelste keer met Lars een cappuccino te drinken toen hij me vertelde dat hij besloten had in september voor een half jaar naar Amerika te vertrekken. Dat was een soort klap in m'n gezicht, een stoot die ervoor zorgde dat ik in drie tellen van die roze wolk afdonderde maar hij maakte het al snel weer goed door er bij te vermelden dat hij ondanks dat toch heel graag het avontuur met me aan wilde gaan en nog geen uur later stond ik onder een regen van rozenblaadjes tegenover hem terwijl hij me vroeg of ik zijn vriendin wilde zijn. Nooit eerder was ik zo emotioneel in de war, nooit eerder was ik zo zielsgelukkig.

Na die middag gingen dingen in sneltreinvaart. Hij moest zich voorbereiden op z'n examens, ik keek uit naar het schoolreisje naar Rome. Ik had opeens een vriend, zat bij m'n schoonfamilie op de bank en nam die lange jongen mee naar huis. Maar de zon scheen en we hadden het bizar leuk samen en alles leek goed te gaan. Het leven mocht dan wel aan me voorbij donderen, het ging de goede kant op, april was genieten. Helemaal toen ik het kon afsluiten met een reisje naar Maastricht met vier vriendinnen om de verjaardag van Wim-Lex te vieren en lol te trappen met m'n zus.

Mei

Het eind van april en het begin van mei waren van de meivakantie. Ik herinner me dat ik in de meivakantie vooral veel heb gewerkt en tijd spendeerde met Lars. Voor ik het wist liep de vakantie op z'n eind en vertrok ik bijna naar Rome. Ik herinner me de paniek die ik ervoer toen ik mijn koffer een avond van te voren aan het inpakken was en het gevoel had helemaal niet klaar te zijn voor wat me te wachten stond. Daar had ik gelijk in want er was werkelijk geen enkele manier waarop ik me had kunnen voorbereiden op de dagen die volgden. De educatieve reis is voor menig scholier het hoogtepunt van zijn of haar middelbareschool carrière en dat bracht wat verwachtingen met zich mee maar daar werd gelukkig helemaal aan voldaan. De zes dagen waren overvloedig van zon, Italiaans eten, liedjes, vrienden, ruïnes, kunst en inside jokes. Het was chaos en overal waar je kwam werd er gelachen en geklierd. Na Rome stormden we direct het Opwekkingsweekend in. Dat was in tegenstelling tot Rome koud, ijskoud, kouder dan de kerst van 2015. We sliepen met z'n vieren in een tweepersoonstent en probeerden zoveel mogelijk te profiteren van elkaar lichaamswarmte, we droegen onafgebroken vier truien over elkaar en we probeerde niet toe te geven aan de vermoeidheid die in ons hele lichaam had toegeslagen. Ik heb meerdere malen gewenst dat ik gewoon thuis in m'n eigen bed lag maar ondanks de barre omstandigheden was het ook weer een mooi en leerzaam weekend met goede gesprekken, tranen en groei. Ik was wel zielsgelukkig toen ik na drie dagen thuis m'n bed instortte en twaalf uur achter elkaar sliep.

Van de rest van mei herinner ik me niet zoveel meer. Het was in vergelijking tot wat ik al gedaan had niet meer zo noemenswaardig. Ik pakte het gewone ritme weer op van naar school gaan, leren, hockeyen en zoveel mogelijk tijd spenderen met vrienden. Langzaam maar zeker maakten we ons klaar voor de allerlaatste loodjes school.

Juni

Wat ik van Juni vooral herinner is dat de hele zomerlanglevedelol-vibe ingewisseld was voor stres. De laatste en belangrijkste toetsweek van het jaar ging 20 juni van start en in de weken daarvoor moesten nog een stuk of 8 po's, boekverslagen en andere dingen ingeleverd worden. Ik was dus vooral bezig met niet bezwijken onder de werkdruk en ik deed hard m'n best om de verleiding om de handdoek in de ring te gooien te weerstaan. Over ging ik toch wel maar deze laatste cijfers zouden wel mee gaan tellen voor m'n examen en het zou zo zonde zijn om mijn gemiddelde naar beneden te halen, enkel en alleen omdat ik geen zin meer had. Want man, wat had ik nog weinig zin. Na een paar weken leren, typen en denken zat m'n hoofd stampensvol met informatie waarvan ik in geen enkel opzicht een gelukkiger mens werd. Ik wilde simpelweg niet meer en toen al dat harde werken niet echt bleek te resulteren in mooie cijfers was dat behoorlijk frustrerend. Ik herinner me wat een opluchting het was toen ik een avond besloot op m'n scheikunde boeken opzij te leggen en in te gaan op een uitnodiging om die avond in een hottub te spenderen. Ik kreeg het voor elkaar om iedere vorm van stres uit te schakelen en was oprecht opgeladen na die avond ontladen. De ontlading was dan ook gigantisch toen de toetsweek voorbij was en we dat konden vieren met een paar feestjes van klasgenoten. In de allerlaatste week school voor de vakantie maakten we een knallende start aan ons profielwerkstuk, rockete ik mijn herkansing tegen alle verwachtingen in en leverde ik mijn boeken in. Het leed was geschied, aan die cijfers kon niks meer gedaan worden, dat lossen we na de zomer wel op.

Deze, niet zo beknopte, samenvatting van mijn 2016 wordt vervolgd...