HEEL EVEN BRUSSEL




Weinig dingen zijn zo'n fijne afwisseling van het alledaagse schoolleven als de door school georganiseerde 'citytrips'. Excursies zou ik het eigenlijk moeten noemen maar het concept van naar een stad rijden, bij voorkeur over de grens, daar bezienswaardigheden bekijken, rondwandelen en op eigen gelegenheid koffie drinken en avond eten doet me toch verrekte veel denken aan een fijne citytrip. Afgelopen donderdag stapten we met heel VWO 5 in de bus naar Brussel, een excursie dus en wel om het Europees Parlement te bezoeken. Dat deden we dan ook en na een lunch bestaande uit schattige mini-sandwiches, een discussie over de Europese Unie, veel gekloot met de interruptie microfoons en een rondleiding langs de enorme vergaderzalen stonden we rond 14:00 weer buiten. We raceten door het Parlementarium, een museum over de EU wat op 200 meter afstand ligt, want het weer was veel te mooi om nog langer binnen te zijn, zo vonden ook onze begeleiders. En dus waren we al snel bezig met het doorkruisen van de stad met Julia als navigatie want dat kan ze goed. Ze leidde ons zonder problemen door het stadspark naar de Grote Markt. 

Er hing engeltjeslicht boven de stad. Dat fijne licht dat de de los zwevende haren boven je hoofd goud kleurt en lichtflares in de hoek van je foto verstopt. Daar maakten we gebruik van door wat groepsfotootjes te schieten. We werden zelfs gefotografeerd voor het project van een Brusselse fotografie studente die ons graag voor haar camera wilde hebben. Daarna zetten we onze tocht voort en vonden we Manneke Pis, besloten dat dat mannetje inderdaad behoorlijk overrated is en kochten als troost een Brusselse wafel met een dikke laag Nutella. Veerle kocht de allerlelijkste magneet die we konden vinden om een traditie bij haar thuis voort te zetten. Al die tijd waren we eigenlijk op zoek naar een fijne plek voor koffie, het liefst in het zonnetje. Na drie rondjes Grote Markt en omstreken besloten we dat Starbucks, ondanks de overpricing, de beste optie was en dus genoten we van de laatste zonnestraaltjes met koffie, thee en smoothies. En dan lijkt het dus heel even een echte citytrip. We bespraken weer de meest uiteenlopende onderwerpen, in een klein uurtje ging het van tienermoeders en daklozen naar steden en vakantieplannen. Dat laatste is iets wat de gemoederen nogal bezig houd de laatste tijd. Na de meivakantie staat er nog zo'n fijn schooltripje op de planning maar dan vertrekken we voor een week naar Rome. Iets waar we met z'n allen ontzettend naar toe leven en wat inmiddels iedere dag wel even ter sprake komt. Daar komt nog bij dat er ook nog plannen zijn om in de zomervakantie een paar dagen weg te gaan met een fijn groepje meiden. Probleem is alleen dat we duizenden ideeën hebben die alle kanten op gaan maar we eigenlijk niks kunnen beslissen. Ondanks dat het allemaal dus nog ontzettend vaag is, is het wel weer iets om naar uit te kijken en dat zijn de fijnste dingen. 

Want ik kijk nu al uit naar de ontlading van het einde van de toetsweek en de reeks fijnigheid die daar achteraan komt. De Grote Avond-week die uit weinig school en veel theater zal bestaan, de meivakantie met al haar feestjes, de RomeReis, het weekend Opwekking wat daar direct achteraan geplakt zit. Dit zijn die chaotische weken die voor het grootste deel uit plezier bestaan maar wel wat planning vereisen. De herinneringen-app van m'n iPhone draait weer overuren en die gebruik ik alleen als ik mentaal niet meer helemaal kan bijhouden wat ik allemaal moet doen en regelen. Maar met een beetje hulp van die app en het vol kladderen van m'n agenda kom ik een heel end en kan ik genieten van semi-zorgeloze leven als zestienjarige, iets wat we volgens mij verplicht zijn om nu te doen. 

Na de koffie aten we Vlaamse friet en na niet al te lang stapten we weer in de bus richting huis. Ik gebruikte die tijd in de bus dit keer niet voor het hard meezingen met ieder liedje dat aangedragen wordt maar liet dat aan m'n klasgenoten over. Ik genoot juist even van de mogelijkheid niks te moeten. Niemand verwacht dat je met school bezig bent op zo'n moment en bovendien kon ik ook geen andere zaken regelen omdat er geen contact was met de buitenwereld, we reden immers door het 'buitenland'. Even helemaal niks en dat was ontzettend fijn, ik sloot heel even m'n ogen. Luisterde fijne muziek met Julia maar was vooral gewoon even stil. Hoeveel ik ook van chaos houd was het ook bijzonder fijn om nu, juist middenin die chaos, even niks te hoeven zeggen. 

Zo kwam er een einde aan de korte citytrip. Voor ik het wist was het alweer weekend en bevond ik me weer middenin een hele andere fijne chaos. Maar dat is een heel ander verhaal waar ik misschien later deze week nog wat woorden aan vuil maak. Nu geniet ik nog even van de fijne vibe die rond deze foto, stad en mensen hangt. 

Reacties

Populaire posts