Het jaar van drie keer over de kop (deel 2)

Ik wilde een paar woorden wijden aan het afgelopen jaar maar dat is inmiddels uitgelopen tot een uitgebreide review van alles wat ik de afgelopen twaalf maanden gedaan, gezien en gevoeld heb. We zijn pas halverwege, ik was gebleven bij het begin van de lang verwachte zomervakantie.

Juli

Goed, de toetsweek en alle afrondingstres was voorbij en opeens knalden we de zomervakantie in. Helaas had ik last van een terugkerend fenomeen: Fash's Grote Zomerverkoudheid. Ik weet niet hoe of waarom maar ik word ieder jaar aan het begin van de zomervakantie overvallen door een gruwelijke verkoudheid die me twee dagen m'n bed in stuurt. Het is alsof alle stres en vermoeidheid dan in één keer m'n lichaam uitgestuurd wordt en ik verplicht even bij moet komen. M'n vakantie begon dus niet zo fabuleus en de eerste twee dagen bevatte vooral veel volgesnoten zakdoekjes en Netflix. Gelukkig voelde ik me na twee dagen goed genoeg om Finding Dory in de biosscoop te bekijken (beste film van 2016, by far) en het hockeyseizoen af te sluiten met een gezellige bbq. De eerste week van m'n vakantie was een hele fijne. Ik spendeerde hem bijna volledig met Lars en samen reisden we het hele land door. We feestten met een groep vrienden in Utrecht, we bezochten zijn familie in Friesland, hij nam zijn atheneum diploma in ontvangst (een super fijne avond overvloedig van lieve woorden en trots) en genoten vooral van het hele 'wij hebben een relatie'-ding. Ik herinner me dat ik toen het eenmaal vakantie was een beetje schrok. Ik had hier zo naar uitgekeken maar tegelijkertijd zo hard gewerkt voor school dat ik, toen het eenmaal zo ver was, niet zo goed wist waar ik moest beginnen. Ik wilde duizend en één dingen doen maar zoals altijd denderde de tijd veel te hard aan me voorbij en kon ik er maar moeilijk grip op krijgen.

De tweede vakantie week was een stuk rustiger maar minstens net zo fijn. Eindelijk was er ruimte voor wat rust, het echte vakantieniksdoen. Ik beleefde een magisch avond met Lars toen we in een rebels bui besloten over een hek heen te klimmen en de oude Hofplein trambaan te beklimmen terwijl de zon langzaam achter de skyline van Rotterdam verdween. Geef me Rotterdam, zon en m'n lievelingsmens en ik zit in 0,3 seconden op een wolk van geluk. Verder bezocht ik die week een paar feestjes, shopte ik in Rotterdam met Thirza en verzetten we een hoop werk voor ons PWS. Niet snel daarna zou ik met mijn ouders voor drie weken naar Frankrijk vertrekken. Er zijn een heleboel vakantie plannen voorbij gekomen in de voorafgaande maanden maar uiteindelijk ben ik toch gewoon bij m'n ouders in de auto gestapt. Niet helemaal wat ik gewild had maar wel lekker makkelijk en van lekker eten en veel slapen is nog nooit iemand een slechter mens geworden. Maar dat deed ik niet voordat ik met Lars een super hete dag op het strand van Scheveningen spendeerde. We zagen de zon in de zee zakken en heel even deed de rest van de wereld er niet meer toe. De gedachte aan zijn vertrek in september duwde ik keihard weg. Ik was daar op dat strand even heel gelukkig. De volgende ochtend had ik mijn eerste rijles, ik wil mezelf geen natuurtalent noemen maar leuk vond ik het wel. Voor ik het wist zat ik achterin de auto, onderweg naar het zuiden van Frankrijk.

Augustus

De laatste tien dagen van Juli en de eerste tien van Augustus spendeerde ik dus in Frankrijk. Vooral in m'n bikini, vooral aan het zwembad en vooral met m'n ogen gesloten. Met alleen je ouders op vakantie gaan is niet het meest enerverende wat je met je zomer kunt doen maar dit gaf me wel de ruimte om lekker veel te lezen (iets wat ik echt alleen in de zomer doe) en te slapen. Wat heb ik veel geslapen. Er ging geen dag voorbij zonder een middagdutje of een bijnamiddagdutje of een namiddagdutje. Goed, het was dus vooral slapen, lezen en heel erg lekker eten. Maar we maakten ook een canyoningtocht (over rotsen en door spleten klimmen/ zwemmen in een wetsuit), het meest avontuurlijke wat ik dit jaar heb gedaan. We zochten vrienden op die niet ver van ons vandaan vakantie aan het vieren waren en we struinden een stuk of zes markten af op zoek naar goed eten. Het was allemaal helemaal prima maar na twee weken verlangde ik toch wel heel erg naar huis en naar mensen van m'n eigen leeftijd en bovenal naar een zeker vriendje.

Naar huis gaan was dan ook niet vervelend, ook omdat ik een bijzonder sterke band heb met m'n eigen bed dus ik was in de zevende hemel toen ik daar eindelijk weer in kon ploffen. Lars stond diezelfde avond nog op de stoep en knalde me nog verder die zevende hemel in toen hij me verraste met een reisje naar Brussel wat hij buiten mijn weten om gepland had. Iedereen was ervan op de hoogte dat ik de week erna vier dagen met hem in België zou spenderen. Alles was geregeld, het enige wat ik moest doen was m'n tas inpakken. De dagen voordat reisje vulde ik met het afspreken met vriendinnen en het organiseren van een klein verjaarsfuifje voor Veerle. Een paar dagen later stapten we de bus in richting Brussel om daar vier dagen lang even helemaal van de wereld te zijn. We hopten van terras naar terras, hadden fantastisch weer, maakten fietstochtjes en bezochten de vele parken. We spendeerden uren in onze eigen bubbel pratend over alles. Er was geen enkele vorm van discussie over de planning want we wilden allebei hetzelfde: gewoon heel erg genieten. Heel erg genieten voordat we straks in verschillende tijdszones zouden leven.

Toen we terugkeerden uit Brussel liep de vakantie al op z'n eind. Ik woonde de allerleukste bruiloft ooit bij, kaftte m'n boeken, maakte foto's bij de jaaropening van onze school en voor ik het wist stond ik een back to school outfit bij elkaar te zoeken. In drie keer knipperen was alles voorbij gegaan en opeens stond ik oog in oog met één van m'n grootste angsten: het examenjaar. Ik zag er echt best wel tegenop om weer naar school te gaan en te moeten presteren. Bovendien kwam het vertrek van Lars nu echt eng dichtbij en hadden we niet meer alle tijd van de wereld met elkaar. Gelukkig waren de eerste schoolweken bizar heet en werden de weken opgebroken door tropenroosters en vrije middagen. Ik bezocht nog drie keer het strand en een ontzettend leuke poolparty en was eigenlijk helemaal niet met school bezig.

September

En toen was daar september, waarschijnlijk m'n minst favoriete maand. Op de derde van september vierde ik mijn zeventiende verjaardag maar eigenlijk deed ik alles in de eerste week van september met mixed feelings. Op 9 september stapte Lars in het vliegtuig naar New York en hoewel ik oprecht heel erg genoot van zijn aanwezigheid zolang dat nog kon werd ik constant achtervolgd door de gedachte aan zijn vertrek. Ik vierde mijn verjaardag met een klein groepje vrienden in m'n achtertuin, skipte legaal een middag school om die met Lars op het strand door te brengen en ik dronk cappuccino's in het zonnetje met fijne vrienden. En hoe erg ik me ook tegen de gedachte verzet had, vrijdag 9 september stond ik toch echt op het vliegveld keihard te janken. Die hele dag was ik niks meer waard, ik werd opgevangen door lieve vriendinnen maar eigenlijk wilde ik niets liever dan m'n bed indonderen en slapen. Ik ben niet zo goed in huilen, doe het simpelweg niet vaak maar die dag stroomden alle tranen die ik de voorafgaande maanden had ingeslikt over m'n wangen.

Maar dit was natuurlijk niet het einde van de wereld. Ik was niet van plan om vijf maanden in bed te blijven liggen en dus raapte ik mezelf langzaam weer bij elkaar. Ik mocht me weer voorbereiden op een toetsweek, ik speelde weer hockeywedstrijden en ik voerde eindeloze skypegesprekken. Opeens hadden we een langeafstandsrelatie en dat was aan het begin even aftasten. Het is allemaal best complex als je voor het overgrote deel communiceert via Whatsapp, allebei drukke schema's hebt en bovendien met een tijdsverschil van een goeie zes uur zit. Langzaam kreeg dat vorm en gelukkig ging het ons best goed af. Verder bezocht ik in september het schoolfeest en ontwikkelde ik de foto's van m'n wegwerpcamera. Achteraf gezien was het een rustige maand.

Oktober

Hoezee, hoezee, oktober begon met een toetsweek die een enorme berg stres met zich mee bracht. De toetsweektranen vloeiden rijkelijk maar uiteindelijk bleek dat voor niets te zijn geweest. Ik sleepte alleen maar voldoendes binnen en dat was een first. Ik bezocht met mijn moeder de opendag van de Erasmsus Universiteit, inmiddels mezelf uit de waan gehaald dat ik gelukkig ging worden van een technische studie. Het was een verademing om me te oriënteren op de andere kant van de studiekeuze wereld en ik vond vrij snel een studie waar ik enthousiast over was. Weinig dingen zo geruststellend als een idee hebben wat je volgend met je leven gaat doen. Het bezoeken van opendagen zorgt er altijd voor dat ik ontzettend veel zin heb in de toekomst en vooral in het doen van iets wat ik leuk vind.

In oktober rolden we de herfstvakantie in en hoewel herfstvakanties over het algemeen niet zo boeiend zijn was dit een hele fijne. Ergens in die vakantie was ik een halfjaar samen met Lars en hoewel ik me die dag behoorlijk kut voelde omdat ik hem gewoon enorm miste, wist hij dat helemaal goed te maken. Samen met Julia zat hij in een complot om mij een ontzettend leuk half jarig jubileum te geven. De laatste dag van de herfstvakantie bezocht ik met Julia een opendag van de TU Delft (als een soort verplichting richting mezelf en ouders) en voor ik het wist zat ik middenin een speurtocht door Delft, samengesteld door Lars en begeleid door Julia. Door middel van brieven werd ik door Lars en Julia meegenomen door de stad. Het was zo verschrikkelijk lief en leuk en ik was weer eens intens dankbaar voor de mensen om me heen. Verder vulde ik de laatste dagen van oktober met lekker werken, verkouden zijn en lessen volgen.

November

In november maakte ik eindelijk een beetje vaart met m'n rijlessen en vulde ik heel veel tijd met Skype gesprekken met Lars. Wanneer we er allebei de tijd voor hadden konden die gesprekken wel drie uur duren en dat was het net alsof we heel even samen in ons kleine universum zaten, dan was heel ver weg opeens best dichtbij. Halverwege november spendeerde ik een zaterdag in de Efteling met m'n zus en haar vriend. Dat was niet geheel zonder reden, een week later zou zij namelijk in het vliegtuig stappen naar Zuid-Afrika om daar tien weken te blijven. Het uitje was een klein afscheid maar niet eentje waarbij we allemaal zaten te treuren, we hadden gewoon een ontzettend leuke dag met z'n drieën en dat was precies goed. Een week later stond ik dus weer op schiphol om afscheid van haar te nemen. Langzaam maar zeker is m'n leven op een soort hello goodbye-aflevering gaan lijken en daar vind ik maar niks aan.

In november bezocht ik ook in m'n eentje de opendag van de Universiteit van Utrecht. Het was de perfecte einzelgängerdag die me de ruimte gaf om lekker van me af te schrijven en middenin de schoolweek even helemaal tot rust te komen. Tussen de presentaties door dronk ik koffie's en at ik de allerlekkerste worteltaart aards. Ik ben best goed in alleen zijn en voor deze dag kwam dat heel goed uit. Heel tevreden stapte ik aan het eind van de dag weer in de trein naar huis. November was ook de maand waarin ik besloot dat ik dat eeuwige gehannes met m'n saaie, futloze haar zat was en er zonder aarzeling 25 centimeter af liet knippen. Opeens was ik weer terug bij de lange bobline die ik een jaar of drie geleden ook had maar dit keer was hij goed geknipt. Ik was vergeten hoe heerlijk kort haar is (nooit klitten, zit vrijwel altijd goed) en vierde dan ook echt feest vanwege dit nieuwe kapsel. Van alle kanten kreeg ik te horen dat dit me een stuk beter staat en dat zijn een paar lekkere veren in je reet kan ik je vertellen.

December

En voordat je het doorhebt is het opeens december. December begon met wederom een toetsweek. Mocht je het idee hebben dat mijn leven een aaneenschakeling van toetsweken is dan heb je gelijk. Op de valreep werd er door mij en m'n moeder besloten dat we toch een beetje sinterklaas wilden vieren met ons gezin en dus dook ik op 5 december nog snel de stad in voor wat cadeautjes. We vierden een klein maar gezellig sinterklaasfeestje aan de keukentafel en dat was eigenlijk helemaal prima. Ik nam deel aan een meeloopdag communicatie bij Erasmus en dat beviel zo goed dat ik mezelf een paar dagen geleden in heb geschreven voor die studie. En dat is best gek wanneer je het gevoel hebt drie weken geleden nog in de brugklas te hebben gezeten. Ik ben er nog lang niet, er staat me een lang proces van motivatie brieven en selectierondes te wachten maar deze eerste stap richting een serieus plan voor volgend jaar is super terrifying en exciting tegelijk.

Verder was december de maand waarin er eindelijk vaart in ons profielwerkstuk kwam. De voorafgaande maanden heb ik gewerkt aan een script voor de film die we gaan maken en in december was het eindelijk tijd voor de eerste draaidagen. Zodra de toetsweek voorbij was knalden we er drie draaidagen per week in en dat was ontzettend leuk maar ook best pittig. We filmen alles buiten en lieve vrienden, het is koud. Zo koud. De volgende ochtend werd ik standaard met spierpijn wakker omdat ik zo had staan kleumen maar het resultaat mag er zijn en tijdens het filmen hebben we ontzettend veel lol met z'n drieën. Toen dat zo goed als af was rolde ik direct de kerstvakantie in met een ontzettend gezellig diner met een fijne groep schoolvriendinnen. Met een groep vrienden verzorgde ik weer de catering van het vierdeklaskerstgala en niet lang daarna zat ik aan het kerstdiner met een deel van de familie. De laatste week van het jaar vulde ik met drie dagen werken, een biosscoopbezoekje aan La La Land en een paar gezellige avonden met vriendinnen. 2016 werd afgesloten met onze vaste party-vriendengroep. Die avond bevatte vooral veel oliebollen, champagne en vuurwerk, precies zoals het hoort.

En zo stond ik vannacht in een woonkamer met een grote groep mensen van wie ik houd om gillend het nieuwe jaar in te gaan. Dit jaar begon rustig en veranderde langzaam aan in een soort grote roze wolk, zelden heb ik zoveel genoten en zelden heb ik me zo geliefd gevoeld. De laatste maanden waren een stuk minder roze. Missen kan ontzettend naar worden, zeker in december. Hoe cliché ook, tijdens de feestdagen wil je zijn met de mensen van wie je houdt en dat vond ik moeilijker dan ik zou willen. Wel heb ik de afgelopen maanden geleerd hoeveel ontzettend lieve mensen er om me heen staan. Hoe zorgzaam iedereen is en hoeveel schouders er zijn om op te huilen als het even moet. Ik zat in een achtbaan met een bizar fijne groep mensen en er was altijd wel iemand om mee te gillen, of het nou van excitement of van angst was.