STIEKEME FAVORIET

 Iets met een resting bitch face. 

Ik kan en mag geen favorieten kiezen maar de dinsdag was misschien wel mijn favoriete dag in Rome. Vanwege de weersvoorspellingen werd er wat geschoven in het programma en zo kwam het dat we dinsdag, de dag met de meeste zon, op het strand belande.  Maar niet voordat we die ochtend een fietstocht maakten door het centrum van de stad. Na een ontbijt met veel koffie, het vroege opstaan werd iedere ochtend zwaarder, vertrokken we met bus en metro naar het centrum van de stad. We reisden af naar een fietsenverhuur waar we verwelkomt werden door drie Nederlandse gidsen. We werden opgedeeld in drie groepen, kregen allemaal een fiets en trokken zo de stad in. Twee zomers geleden heb ik een klein trauma opgedaan aan huurfietsen (iets met het verkeerd gebruiken van een rem en elf hechtingen in m'n been) en dus begon ik de fietstocht in opperste concentratie, doodsbang om nog een keer van een fiets af te donderen. Toen ik de fiets en de hobbelige wegen enigszins onder controle had durfde ik om me heen te kijken en kwam ik al snel tot de conclusie dat dit ontzettend vet was. Rome kent geen verkeersregel behalve dat je voorrang niet krijgt maar gewoon moet nemen. Het was hier en daar dan ook een beetje chaotisch, zeker met zo'n grote groep maar de tocht verliep grotendeels vlekkeloos. We fietsten langs de Trevi-fontein en de Spaanse trappen met de welbekende Feyenoord-fontein. Daarna vervolgden we onze tocht bergopwaarts richting Villa Borghese. Dit prachtige park gaf ons weer een moment van uitzicht over de stad. Ik genoot voor de derde keer van de daken van Rome, we maakten een groepsfoto (ha, what's new) en kochten snel armbandjes ter herinnering aan het hele Rome-ding. Daarna fietsten we verder door het park waar we werden opgehouden door een botsing van een klasgenoot met een skater die met een noodvaart de rotonde op kwam rijden. De klasgenoot was ongedeerd maar met de skater ging het niet zo goed, uiteindelijk is hij opgehaald met een ambulance en zijn wij met het grootste deel van de groep verder gegaan. Door het incident hadden we bijna een uur stil gestaan, daarom besloten we een deel van de tocht te skippen en meteen door te fietsen naar de lekkerste ijsjes van de stad. Die aten we op in het zonnetje waarna we onze fietsen weer inleverden. 

's Middags vertrokken we met de metro naar Ostia een vissersdorp een stuk buiten de stad. Met de metro was het bijna een uur reizen maar ook die tijd werd goed benut. Door sommigen met een dutje, door anderen met het doornemen van de tekst van de Griekse mythe die we straks in het open lucht theater zouden opvoeren. We brachten namelijk een bezoek aan Ostia antica, een goed bewaard theater met daaromheen nog meer overblijfselen uit de oudheid. Door een paar klasgenoten was een eeuwenoude mythe omgezet naar een kort toneelstuk in straattaal. Ik speelde zelf ook een rolletje, het stuk werd ontzettend leuk ontvangen door onze docenten en klasgenoten en dat was leuk, vooral omdat we het allemaal met minimale voorbereiding deden. Hierna was het eindelijk tijd voor het strand, iets waar we allemaal ontzettend naar verlangden want de zon was op z'n zachtst gezegd aanwezig deze dag. We liepen door het 'centrum' van Ostia wat een ontzettend gevalletje vergane glorie was. Ik word altijd een beetje triest van vervallen kustplaatsjes omdat alles erop lijkt te wijzen dat het leven daar allang niet meer zo mooi is als het ooit is geweest. Ondanks dat was de euforie groot toen we eindelijk onze voeten in het zand konden steken en ik rende dan ook vrijwel meteen door naar de zee. Het was inmiddels al een uur of vijf, het heetst van de dag was allang aan ons voorbij gegaan maar ik kon het toch niet laten even te voelen hoe koud het water was. Best wel koud. Toch raapten we al onze moed bij elkaar en renden we er in. Heel even heel koud maar daarna vooral ontzettend bevrijdend. We kregen nog meer mensen mee en spendeerde uiteindelijk best wel wat tijd in het zoute zeewater. Ondertussen speelden klasgenoten potjes rugby, werden er weer tientallen foto's gemaakt en kilo's koekjes gegeten. Toen het echt koud begon te worden liepen we het water uit en droogden op in de laatste zonnestralen. We waren er maar een paar uurtjes maar die warme avond op het strand leek eeuwig te duren. Het koelde langzaam af en m'n haar droogde op in zoute strengen. Iedereen dartelde rond over het strand en leek het naar z'n zin te hebben. Toen we echt honger kregen vertrokken we met een grote groep opzoek naar een pizzeria. Daar hoef je gelukkig nooit ver voor te zoeken in Rome. We aten de lekkerste pizza's en pasta's en hadden de grootste lol om onbenulligheden. De tijd was helaas maar beperkt want de reis terug naar de camping moest ook nog gemaakt worden. Die duurde bijna twee uur. Ik was inmiddels helemaal rozig van de zon op m'n gezicht. Toen we eindelijk in een metro zaten wilde ik dan ook niets anders dan zitten en langzaam wegzakken met alle fijne gesprekken op de achtergrond. Ik voelde hoe moe ik was, deze reis was leuk maar zó intensief. Terug op de camping duurde het niet lang voordat ik mezelf in een bed stortte en als een baksteen in slaap viel.