ZONDER SCHRAMMEN MAAR MET HOOGTEPUNTEN



Toen iemand pas tegen me zei dat ik zo lekker bezig ben met bloggen de afgelopen weken, merkte ik pas hoe blij ik daar zelf ook mee ben. Soms ben je het even helemaal kwijt maar wanneer je weer helemaal in die blogflow zit voelt dat zo goed. Dan haal ik er echt heel veel voldoening uit, dan probeer ik dat gevoel vast te houden want voor ik het door heb vergeet ik weer hoe fijn het is om lekker te schrijven. Ik ben nog lang niet uitgeschreven dus ik hoop dat jullie zin hebben om de komende dagen nog mijn hersenspinsel te lezen.

Oh nee, wacht. Dit is pas mijn zesde artikel van 2016. Ik ben alles behalve on a blog roll. Sterker nog, ik voel me een beetje bezwaard om weer wat te schrijven. Gelukkig mag ik zelf weten wat ik hier uit vreet. FF1 was even offline maar ik heb de strijd van writersblocks en toetsweken overwonnen dus hier ben ik weer om jullie iets te vertellen over mijn toetsweek.

Het was een toetsweek van hoogtepunten (geen sarcasme). Eigenlijk waren er nauwelijks dieptepunten dus je zou het ook gewoon een heel stabiel weekje kunnen noemen. Het was dan ook geen bizar drukke week, ik had 'maar' negen toetsen. Ondanks dat had ik wel het gevoel iets te laat begonnen te zijn waardoor ik in de week voorafgaand aan de toetsweek nogal achter de feiten aanliep. Het begonnen dus met een beetje rennen en vliegen maar ik begon de toetsweek dan ook met mijn grootste vijand: scheikunde. Daar kwam de volgende dag natuurkunde achteraan en met die twee toetsen achter de rug kwam er heel wat rust in mijn planning. Dat was maar goed ook want dinsdag was de dag waarop Maud eindelijk thuis kwam. Ik heb de laatste maanden geen brieven meer aan haar geschreven maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat ik er niet meer mee bezig was. Het was altijd nog zo ver weg. 'Bijna' hebben we wel honderd keer tegen elkaar gezegd. Bijna was eerst twee maanden, zes weken, een maand. Maar langzaam aan werd bijna twee weken, een week, drie dagen, morgen. Het is zo gek als iets waar je al zo lang naar uitkijkt opeens plaats vind. Als je al weken droomt van elkaar weer zien en knuffelen, als je al zo lang niet kan wachten om weer met elkaar te lachen dan is het heel surreal wanneer het écht gebeurd. Ik begon dan ook hysterisch te gillen toen ik dinsdagmiddag na m'n toets in de zitkuil aan het wachten was en Maud om het hoekje zag komen. Het voelde als een hereniging als in de films met op elkaar afrennen en heel lang vasthouden en traantjes en vriendinnen die ontroerd toekeken. Voor even was het heel gek om Maud weer hier te hebben, in mijn natuurlijke leefomgeving. Maar binnen een uur was het weer heel normaal. De rest van de dag heb ik geen boek meer aangeraakt en de tijd met Maud doorgebracht. Dat was gelukkig niet erg want de laatste belangrijke toetsen had ik pas op vrijdag. 

Een ander hoogtepunt kwam eigenlijk voort uit iets wat een dieptepunt had moeten zijn. Toen mijn telefoon donderdagmiddag uit m'n hand vloog en voor de zoveelste keer op de grond donderde was de schade iets grote dan alleen een barst. Het scherm sprong los van de rest van m'n telefoon en functioneerde daardoor niet meer naar behoren. Nadat ik me eerst verslagen probeerde in te beelden hoe ik dat dan precies ging doen zonder telefoon bedacht ik me dat mijn huidige abonnement op een einde loopt en ik dus al een nieuw toestel uit kon zoeken. Het was het dus niet meer waard om m'n oude telefoon te laten repareren en hoewel ik eigenlijk nog even met mijn trouwe iPhone 4 wilde doen was dit ook wel een heel mooi excuus om meteen even langs de T-mobile store te gaan. Goed, dit zorgde er dus voor dat ik diezelfde avond nog met mijn nieuwe iPhone 6 zat te spelen. Heel wat eurootjes lichter, dat wel. 

Ik heb het echt geprobeerd maar van leren kwam natuurlijk niet zo heel veel meer terecht, gelukkig lijken mijn cijfers daar tot nu toe nog niet onder geleden te hebben. Ik heb zowaar een voldoende voor scheikunde binnengesleept, een verschijnsel dat niet vaak voorkomt. Verder liggen mijn cijfer allemaal rond een nette zes á zeven en dat vind ik helemaal prima. De zesjes-cultuur heerst behoorlijk in mijn omgeving maar omdat ik na hard werken vaak ook een zes haal ben ik oprecht blij met deze voldoende. Bovendien is er geen enkele toetsweektraan gevloeid en dat is voor de verandering ook wel eens fijn. Zonder schrammen de toetsweek door. 

Reacties

Populaire posts