DIE POSITIVITEITSVIBE


Het is erg licht buiten als ik 's morgens uit mezelf wakker word. Ik schrik; Heb ik me nou verslapen? Maar na een blik op m'n horloge zie ik dat het pas half zeven is en ik nog een uur kan slapen (best feeling in the world). En dus wrijf ik mijn net geschoren benen nog een keer tegen m'n dekens (ook de best feeling in the world) en slaap ik nog een uurtje verder. Als ik een uur later wel wakker word van m'n wekker realiseer ik me dat dit mijn laatste lesdag van VWO 4 is. De laatste! Dat is bizar. Ik rol uit bed en omdat de zon beloofd heeft langs te komen vandaag trek ik voor de laatste keer dit jaar m'n korte broek aan. Verder doe ik in 20 minuten m'n make-up, smeer ik m'n brood en spring uiteindelijk op tijd op m'n fiets. Er waren weken waarbij ik bijna elke ochtend m'n trein miste of 'm ontzettend bezweet nét haalde. De afgelopen dagen is dat anders en ook vandaag stap ik weer ruim op tijd de trein in. 

In de trein gebruik ik m'n tijd om de Metro en m'n Twittertimeline te lezen. In m'n Twittertimeline kom ik een artikel tegen van Hester over continue positiviteitsvibes waar ik me helemaal in kan vinden en wat ook de reden is dat ik dit blogje schrijf. Hester heeft weer op fantastische wijze haar (en dit keer ook mijn) gedachtegang verwoord. Tijdens mijn treinreis kauw ik op een kauwgommetje en ik moet bekennen dat ik de laatste tijd een tic heb ontwikkeld waarbij ik constant bellen blaas met m'n kauwgom. Ik weet dat het er waarschijnlijk vreselijk asociaal uitziet maar ik haal er teveel plezier uit om het te laten.

Op school beginnen we de dag met de allerlaatste natuurkundeles van het jaar en na die les doe ik, letterlijk, een klein vreugdedansje omdat ik nooit meer een natuurkundeles van deze docent zal krijgen. Ik weet dat het niet aardig is om te zeggen maar zijn manier van lesgeven sprak me op zoveel vlakken niet aan dat ik echt tegen z'n lessen op zag. Na die natuurkundeles heb ik een tussenuur waarin ik snel nog wat opdrachten uitprint die ingeleverd moeten worden en daarna een hotdog haal bij de HEMA met Julia en Veerle. Een wiskundeles waarin vooral gechild wordt, wordt gevolgd door een pauze waarbij we buiten genieten van het zonnetje. Ik lig op de grond omdat ik door m'n vrienden van het bankje af gebeukt ben maar het kan me niks schelen want ik geniet van iedereen om me heen, van het feit dat twee groepen vrienden op een fantastische manier mengen en iedereen gelukkig lijkt. Om het feest compleet te maken komt de 'schaafijsman' langs. Een man met een karretje dat schaafijsjes verkoopt en soms langs onze school loopt. Julia gunt me een euro en blij als een kind ren ik naar de schaafijsman die me ook nog eens een korting gunt waarbij ik twee ijsjes krijg voor de prijs van anderhalf. 

Na een uur film kijken bij Nederlands zou ik eigenlijk twee uur moeten wachten op m'n laatste les maar de docent van het laatste uur laat ons wonder boven wonder zelfstandig werken in ons tussenuur (en dat mag dus echt nooit). Daardoor ben ik twee uur eerder uit en vertrek ik met Veerle naar de Burgerking voor een Hot Brownie (warme brownie met softijs, erg goed). Je merkt dat eten me erg gelukkig maakt. Na nog een beetje in de zon zitten met een paar vrienden besluit ik dat het echt tijd is om naar huis te gaan. Thuis aangekomen kijk ik een paar YouTube video's, lees wat blogs, leer wat scheikunde. Na het eten vraagt m'n moeder of ik zin heb mee te gaan naar IKEA en natuurlijk is m'n antwoord ja. Ik zou eigenlijk moeten leren voor de toetsweek maar dat kan ook morgen nog. We lopen rond, proberen bedden uit en kopen wat dingen die we helemaal niet nodig hadden. We sluiten af met een milkshake en rijden weer naar huis. Thuis leerde ik toch nog een beetje scheikunde en schreef ik dit blogje. 

Waarom zo'n uitgebreide beschrijving van mijn dag? Dan kan je mooi zien hoeveel zegeningen er in zo'n dag zitten. Zoveel dingen om blij van te worden (vandaag vooral bovengemiddeld veel eten), vind je het gek dat ik in een continue positiviteitsvibe zit? 

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts