Sluiproute

3 januari 
Ik verfde mijn terracotta roze muren in een hemelsblauwe tint. Je muren verven na een break-up is het interieur equivalent van je haar verven. Maar ik snap wel waarom mensen het doen. Het versnelt het proces van de tijd die wonden moet helen, of tenminste dat hoop ik. Het helpt in elk geval om een paar tekenen van die tijd waarin alles nog goed was uit te wissen. Op diezelfde manier is het heel prettig dat alle sportscholen waar we regelmatig samen kwamen worden verbouwd door hun nieuwe eigenaar. Het is prettig dat al mijn favoriete sieraden sneuvelden vlak voordat we uit elkaar gingen waardoor ik nu nieuwe items om heb hangen die niet al onze blije dagen hebben meegemaakt. Daarom is het fijn om een nieuwe hobby op te pakken, nieuwe kleding te kopen, nieuwe herinneringen met vriendinnen te maken. Niet omdat ik wil vergeten wie we waren of wie jij bent. Maar omdat het misschien wel helpt als ik in plaats van 100 keer per dag, 90 keer aan je denk.

Om diezelfde reden zoek ik ook naarstig naar nieuwe muziek want aan alles wat ik luisterde kleven onze herinneringen. Mijn meest geluisterde artiest van 2022 wil ik nu alleen maar skippen omdat het me doet denken aan dansen in de regen en lange ritten in kleine autootjes. Zoveel muziek die jij mij liet horen, of die ik luisterde terwijl ik aan je dacht. Maar ook de podcasts waar we over praatten, de boeken die we lazen, in elk hoekje zit een venijnige herinnering verstopt. Een fijne herinnering maar daarom een lastige herinnering. Want wat we waren was vaak heel leuk en goed maar liep ook spaak. En de keus die we hebben gemaakt is heel pijnlijk en gek maar vooral oké en gezond. En al die tegenstellingen zijn heel natuurlijk maar ook doodvermoeiend. Ik weet dat ik er doorheen moet maar ik heb daar soms totaal geen zin in. En er is geen omleiding, geen weg er omheen. Of nou ja, die muren verven dus. Daarvan hoop ik dat het een sluiproute is.

Reacties

Populaire posts