Gefeliciteerd met mij

Hopelijk wordt mijn 21^ste levensjaar het jaar waarin ik superveel ga schrijven. Dat neem ik mezelf ieder jaar voor. Dit keer schat ik mijn kansen goed in. Na drie maanden stage bij een regionale krant heb ik deze zomer lekker veel boeken gelezen. Dat werd me aangeraden door mijn stagebegeleidster. Ik wist zelf natuurlijk ook al dat om je schrijfstijl te ontwikkelen en je woordenschat te verbreden je gewoon heel veel moet lezen. Woorden slurpen alsof het koffie is.

Dus dat deed ik. Ik nam mezelf mee uit boeken winkelen en nam die boeken overal mee naar toe. Lars stond het zelfs toe dat ik tijdens onze vakantie elke dag een uurtje met m’n neus in een roman zat. Ik roep altijd dat ik wil schrijven of journalist wil worden maar ik investeer te weinig in die ontwikkeling. Mijn stage leerde me heel veel over wat ik wil schrijven en vooral wat ik niet wil schrijven. Ik zit vol ideeën en verhalen die ik op papier wil zetten maar het komt er zelden echt van. Maar nu ben ik 20 en ga ik de dingen anders doen.

Denk ik.

Niet dat het getalletje iets veranderd. Zoveel waarde hecht ik ook niet aan mijn verjaardag. Ik wil de dag gewoon doorbrengen met mensen die ik lief vind. En oké, het is leuk als er iemand lekker vals Happy Birthday voor me zingt. Ik heb geen hoge verwachting. Ook niet van het komende jaar. Ik probeer het over me heen te laten komen zonder de controle te willen hebben.

Controle zal ik namelijk eventjes los moeten laten de komende maanden. Over drie weken vertrek ik naar Rome om daar vier maanden te studeren. Op dit moment bevind ik me op het kruispunt van super leuk en dood eng. Ik ga -gelukkig- met een vriendinnetje. We hebben samen een huisje en volgen bijna allemaal dezelfde vakken. Toch heb ik het gevoel dat ik mezelf kilometers het diepe in gooi. Ik ben niet dol op het onbekende maar toch was studeren in het buitenland een kans die ik niet aan me voorbij wilde laten gaan.

Nu het september is en iedereen zich weer in een vast ritme stort ben ik een beetje jaloers. September heeft de implicatie van een nieuwe start en ik krijg energie van dat gevoel. Ik vertrek het liefst zo snel mogelijk. Ik wil weer beginnen met studeren en ik ben zo nieuwsgierig naar het leven daar. Al maanden fantaseer ik er over en nu wil ik weleens weten hoe het echt gaat zijn. Ik ben nieuwsgierig naar Italië in het najaar, naar nieuwe contacten en naar ver van huis zijn.

Mijn levensjaren lopen gelijk met het collegejaar. 20 is de leeftijd waarop ik -als het goed is- mijn bachelor afrond. Maar dat zijn eigenlijk niet de dingen waar ik me het meest mee bezig houd. Ik hoop dat 20 de leeftijd is waarop ik mijn vriendschappen en relatie verdiep. Dat iedereen een beetje gelukkig is en dat het oké is als dat niet zo is.