GESCHREVEN

Ik heb zin om te schijven. Ik heb heel vaak zin in om te schrijven. Hetgeen waar ik alleen altijd op vast loop is dat ik niet weet waarover ik wil schrijven. Ik heb er een gewoonte van gemaakt mijn gedachten op te schrijven in een notitieboekje wat absoluut alleen voor mij bestemd is. Dan forceer ik mezelf om te schrijven. Ga maar zitten met een kop koffie en vertel het papier wat er in je hoofd zit. Dan schrijf ik dingen zonder opbouw, gewoon een rechtstreekse interactie tussen m'n hersenen en het papier. Heerlijk vind ik dat, het is bijna een verslaving. Een verslaving in de zin van het woord dat ik me minder blij voel wanneer ik het niet doe. Het is langzaam een klein beetje onderdeel geworden van wie ik ben en van wie ik wil zijn.
Het schrijven van een blogpost daarentegen is met de tijd een soort onmogelijke opdracht geworden. Behalve dat ik verschrikkelijke moeite heb met het kiezen van een onderwerp lijkt ook geen enkele bewoording van gedachten goed genoeg om te publiceren. Dingen hebben geen punt, geen opbouw, ze zijn geen bewijs van goede schrijfkwaliteiten. Bovendien is er nooit tijd, lijk ik altijd maar te rennen. Op en neer tussen thuis en Rotterdam. Avonden lang bij vrienden, op de sociëteit, met m'n jaarclub, bij m'n vriend, met m'n ouders op de bank, bij m'n schoonouders aan tafel. Ik wil niet meer continu bezig zijn met excuses, ik ben zat om dingen te bedenken en niet uit te voeren. Om het in common white girl taal te zeggen: ik wil niet meer dromen maar doen.

Want schrijven doe ik. De afgelopen maanden waren er duizenden woorden voor tientallen studie opdrachten. Eén van m'n vakken dit semester is volledig gebouwd rondom het concept van schrijven, volledig ingericht om mij aan het schrijven te krijgen. Wetenschappelijk onderbouwde papers, dat wel. Ik krijg de kans om te schrijven op een zilveren bordje aangereikt en ik geniet daarvan. Waar het grootste deel van m'n klasgenoten baalt van de avonden die ze schrijvend spenderen vind ik het stiekem best fijn. Ik weet niet hoeveel meer bevestiging ik nodig heb dat dit is waar ik een blijer mens van wordt.
De afgelopen weken dansen Engelse en Nederlandse woorden door elkaar door m'n hoofd heen. M'n studie is een internationale en dus volledig in het Engels. Op de campus praat ik de hele dag Engels met de mensen om me heen, wanneer ik thuis kom is het weer Nederlands. Wanneer ik m'n laptop open om te studeren ga ik weer over op Engels en ondertussen Whatsapp ik met m'n Nederlandse vrienden. Het gebeurt steeds vaker dat ik niet meer op de Nederlandse versie van een Engels woord kan komen maar ook vaak genoeg  andersom. Soms is m'n hoofd een grote mengelmoes. Maar over het algemeen geniet ik heel erg van die tweede taal. Ik merk hoe ik m'n woordenschat uitbreid, hoe ik leer en mezelf steeds beter kan uitdrukken in een taal die niet de mijne is. Naast dat het erg intelligent voelt merk ik ook hoe fijn het is om jezelf te ontwikkelen. Verder te ontwikkelen, te pushen en te doen waarvan je dacht dat je het niet kon.
Nu alleen nog m'n tentamens halen.