KIPPENVEL
Als je het energiepeil van de groep tijdens onze RomeReis in een grafiek zou weergeven. zou je op de woensdagochtend een enorm dal vinden. Het was de vorige avond laat geworden en we moesten deze ochtend extra vroeg aan het ontbijt zitten omdat er erg veel scholieren van het ontbijtbuffet op de camping gebruik wilden maken. Zodoende zaten we om 7:00 aan het ontbijt, ogen half open, pyjama nog aan, niet in staat om te communiceren voor ons eerste bakje koffie. We aten de net iets te harde broodjes en dronken een kop koffie (of twee). Opstarten ging moeizaam maar was nog steeds niet erg, we gingen immers weer een mooie dag tegemoet.
Het was een dag die maar traag op gang kwam maar eigenlijk was dat geen probleem, iedereen was moe en we konden wel wat tijd gebruiken om op te starten. De eerste activiteit was een bezoek aan een catacombe, een enorm ondergronds doolhof wat vroeger gediend heeft als graf voor duizenden mensen. Omdat er net een groep de catacombe in ging toen wij arriveerden moesten we een uurtje wachten maar dat was geen probleem. Er waren cappuccino's voor 75 cent, het zonnetje scheen en de oranje muren waren ontzettend fotogeniek. We kwamen onze tijd weer door met het maken van tientallen foto's en hadden de grootste lol om croptops, handstanden en Fleur het paasei. De catacombe zelf bleek helaas niet zo'n succes. Met een trap daalden we af de grond in en in no-time stonden we in smalle, donkere gangetjes waar het minstens tien graden koeler was dan buiten en waar de zuurstof beperkt leek. We liepen met een gids langs tientallen lege graven maar het duurde niet lang voordat een paar klasgenoten in paniek raakten. Het was niet gek dat er zo claustrofobisch werd gereageerd op deze ruimtes want het was ontzettend smal, laag, donker en de gangen leken een oneindig doolhof. Het duurde dan ook niet lang voordat we met de groep weer boven stonden, wakker waren we inmiddels in ieder geval wel.
Na het drama di catacombe verplaatsten we ons richting het Vaticaans museum maar niet voordat we een pitstop maakten bij een supermarktje. Net zoals de voorgaande dagen kregen we kort de tijd om daar iets te eten te halen voor de lunch, dat aten we dan op de stoeprand voor de supermarkt en hoewel het er een beetje armoedig uit moet hebben gezien was lunchen op de grond daar meer dan prima. De supermarkt verkocht de lekkerste pizzabroodjes die drie dagen lang als lunch dienden voor mij. De rij voor het Vaticaans museum werd gevreesd omdat die er om bekend staat dodelijk lang te zijn. Gelukkig viel dat alles mee toen wij er waren, binnen een uur stonden we binnen. Het Vaticaans museum is enorm en naast dat er ontzettend veel gave kunst te zien is, is het museum zelf ook een kunstwerkje. De plafonds in de lange gangen waren prachtig versierd en eigenlijk al een bezienswaardigheid an sich. Naast ontzettend mooi was het museum ook belachelijk druk. Het hoogtepunt van het museum is de sixtijnse kapel en de enorme mensenstroom die door de lange gangen liep vormde als het ware een soort kruistocht richting de kapel. Het was warm en druk en Vera moest plassen maar uiteindelijk vonden we de kapel (en een toilet). Alle schoonheid die in het museum te zien was zorgde er al voor dat onze kunsthartjes sneller gingen kloppen maar bij het betreden van de kapel betrapte ik mezelf op een klein beetje kippenvel. Ik was er al eens eerder geweest maar de hoge, beschilderde muren en het prachtig gekleurde plafond blijven bij zo'n eerste blik zo ontzettend bijzonder. We namen onze tijd om van dit snoepje te genieten en zorgden ervoor dat we op tijd weer buiten het museum stonden, er stond namelijk nog een laatste activiteit gepland.
Als laatste bezochten we die dag de Sint Pieter kathedraal zelf. Het was inmiddels gaan regenen maar gelukkig was ook hier de rij niet lang en stonden we in no-time in de kathedraal. Wederom iets wat ik al gezien had maar wat nog steeds ontzettend indrukwekkend is. Het is vooral de enormheid van de kerk wat zoveel indruk maakt. Het is zó groot en er zoveel ruimte en pracht en praal overal, dat overdondert je. We gebruikten de ruimte om stiekem een paar dansjes te doen en huppelden wat rond door de kerk. We sloten de dag met de hele groep af in een pizzeria die ruimte voor ons had in een zaaltje achterin. Daar dongen we wat van de prijs af en aten echte Italiaanse pizza's zoals la mama ze maakte.
Na het drama di catacombe verplaatsten we ons richting het Vaticaans museum maar niet voordat we een pitstop maakten bij een supermarktje. Net zoals de voorgaande dagen kregen we kort de tijd om daar iets te eten te halen voor de lunch, dat aten we dan op de stoeprand voor de supermarkt en hoewel het er een beetje armoedig uit moet hebben gezien was lunchen op de grond daar meer dan prima. De supermarkt verkocht de lekkerste pizzabroodjes die drie dagen lang als lunch dienden voor mij. De rij voor het Vaticaans museum werd gevreesd omdat die er om bekend staat dodelijk lang te zijn. Gelukkig viel dat alles mee toen wij er waren, binnen een uur stonden we binnen. Het Vaticaans museum is enorm en naast dat er ontzettend veel gave kunst te zien is, is het museum zelf ook een kunstwerkje. De plafonds in de lange gangen waren prachtig versierd en eigenlijk al een bezienswaardigheid an sich. Naast ontzettend mooi was het museum ook belachelijk druk. Het hoogtepunt van het museum is de sixtijnse kapel en de enorme mensenstroom die door de lange gangen liep vormde als het ware een soort kruistocht richting de kapel. Het was warm en druk en Vera moest plassen maar uiteindelijk vonden we de kapel (en een toilet). Alle schoonheid die in het museum te zien was zorgde er al voor dat onze kunsthartjes sneller gingen kloppen maar bij het betreden van de kapel betrapte ik mezelf op een klein beetje kippenvel. Ik was er al eens eerder geweest maar de hoge, beschilderde muren en het prachtig gekleurde plafond blijven bij zo'n eerste blik zo ontzettend bijzonder. We namen onze tijd om van dit snoepje te genieten en zorgden ervoor dat we op tijd weer buiten het museum stonden, er stond namelijk nog een laatste activiteit gepland.
Als laatste bezochten we die dag de Sint Pieter kathedraal zelf. Het was inmiddels gaan regenen maar gelukkig was ook hier de rij niet lang en stonden we in no-time in de kathedraal. Wederom iets wat ik al gezien had maar wat nog steeds ontzettend indrukwekkend is. Het is vooral de enormheid van de kerk wat zoveel indruk maakt. Het is zó groot en er zoveel ruimte en pracht en praal overal, dat overdondert je. We gebruikten de ruimte om stiekem een paar dansjes te doen en huppelden wat rond door de kerk. We sloten de dag met de hele groep af in een pizzeria die ruimte voor ons had in een zaaltje achterin. Daar dongen we wat van de prijs af en aten echte Italiaanse pizza's zoals la mama ze maakte.
Reacties
Een reactie posten